Aan alles wat echt interessant is in Hotell rent de film als een dolle voorbij. Vragen als: kun je aan je eigen leven ontsnappen als je ongelukkig bent en hoe makkelijk is het dan om voor even iemand anders te worden?

In dit Zweedse drama worden zulke vragen voor de jonge Erika fysieke noodzaak nadat er complicaties optreden bij de geboorte van haar zoontje en ze vervolgens in een depressie belandt. Wat doet een mens dan? Therapie volgen. Groepstherapie om precies te zijn. Die is niet bevredigend, weet Erika al na een of twee sessies, dus ze besluit om samen de andere groepsleden een weekend in een hotel te boeken. Doel: iedereen laat z’n leven even voor wat het is en zal voor twee dagen de persoon spelen die hij of zij altijd al wilde zijn. Dat bevalt zo goed dat de groep van het ene naar het andere hotel verhuist, ondertussen wonderbaarlijke zelfgenezingen praktiserend.

De opzet is goed, maar de uitwerking niet. Hotell lijkt het resultaat van een invuloefening op een scenarioworkshop, want de film leunt zwaar op arthouseclichés, allemaal bedoeld om het de kijker naar de zin te maken. Onwerkelijk en vermoeiend is het bijvoorbeeld om te zien dat naast de gebruikelijke goedaardige malloten in de bijrollen (beetje dik, beetje kinderlijk, beetje raar), voor de hoofdrol dan toch weer die ene onweerstaanbaar mooie actrice gecast is. Veel te gekunsteld.

Bezwaarlijk is ook dat behalve Erika geen van de andere personages echt een probleem heeft. Daarbij grossiert de film in makkelijke oplossingen: gaat een van de vrouwen gebukt onder een gebrek aan seks, wordt de eerste de beste hotelbezoeker geronseld voor een wip op de wc (iemands echtgenoot nota bene, terwijl even daarvoor het vreemdgaan van een van de groepsleden nog veroordeeld werd). Blijkt de verhouding tussen een van de mannen en zijn moeder niet helemaal koosjer, hup, doen we even een rollenspel. Iedereen weer blij.

Makkelijk melodrama dus en het zal niemand verbazen dat in de slotakte alles keurig wordt afgerond. Dat is jammer, want zeker Erika’s netelige situatie – afstand voelen tot haar pasgeboren kind – verdient een minder vrijblijvende aanpak. Hotell wil vooral makkelijk scoren zonder het echt ergens over te hoeven hebben. Het doet denken aan de doe-het-zelf-therapie bij psychiatrische problemen die onze minister van Volksgezondheid propageert: als we maar een beetje aandacht hebben voor elkaar dan komt het allemaal vanzelf goed.