In de hedendaagse filmindustrie zijn animatiefilms vaak reclameborden voor merchandise, pretparken en andere zaken. In het geval van The Lego Movie is dat wel heel extreem: de film is één grote commercial voor de wereldwijd populaire Deense bouwsteentjes. Maar The Lego Movie is óók een wervelende animatiefilm propvol geslaagde grappen, sprankelende beelden en een vertederende boodschap.

Regisseurs Phil Lord en Christopher Miller zijn niet bang om reeds bewezen successen een creatieve twist te geven. Zo brachten ze eerder het kinderboek Cloudy with a Chance of Meatballs tot leven en kreeg de televisieserie 21 Jump Street een inventieve metamorfose voor het grote doek. De kleurrijke stijl van die eerste film, en de slapstick en humor van de tweede, komen nu fraai samen in hun derde grote speelfilm. 

Daarin is Emmet (in de oorspronkelijke versie met stem van Chris Pratt) een doorsnee Lego-mannetje in Bricksburg, dat netjes volgens de regels leeft. Hij werkt als bouwvakker, kijkt zijn favoriete televisieshow, drinkt te dure koffie en juicht voor het plaatselijke sportteam. Maar zijn perfecte leventje blijkt niets anders dan een conformistische hel, waar de kwaadaardige President Business ( Will Ferrell) in het geniep plannen heeft om het volledige Lego-universum vast te lijmen. De sullige Emmet wordt per ongeluk aangezien voor de uitverkoren redder en trekt ten strijde met een legioen helpers uit alle Lego-regionen.  

Lord en Miller slopen fanatiek plotelementen uit The Matrix, westerns, Harry Potter, superheldenfilms  en andere populaire cultuur en bouwen daar vervolgens met een ongebreidelde fantasie iets nieuws van. Verschillende Lego-werelden smelten via CGI en stop-motion samen tot een manisch avontuur, dat consequent in de stijl van het speelgoed is vormgegeven. Zeeën, explosies, vuur, alles heeft het bekende, blokkerige uiterlijk. Poppetjes en voertuigen bewegen zich daartussendoor alsof je kleine neefje of nichtje het speelgoed in handen heeft, waarna de actie is opgepoetst met de laatste technologische snufjes. Het is een charmante stijl, die herinneringen oproept aan eigen Lego-ervaringen en tegelijk een soepele kijkervaring biedt. 

De film raast in ongenadig tempo voort en loopt zo over van de grappen dat het onmogelijk is alles in eenmaal kijken te bevatten. Oneliners, geluidjes, details in de achtergrond, alles is voor Lord en Miller een bron voor humor. Om nog maar te zwijgen van de vele briljante bijrolletjes, onder meer van Superman ( Channing Tatum), Green Lantern ( Jonah Hill), Vitruvius ( Morgan Freeman), Wyldstyle ( Elizabeth Banks) en de show stelende, ploerterige Batman ( Will Arnett). Zelfs de Star Wars-crew komt even langs. 

Het einde zit met zijn topzware live-action-finale en boodschap (laat creativiteit vrij, speel samen, kleur buiten de lijntjes!) net wat te strak volgens de bouwinstructies van Hollywood in elkaar, maar tegen die tijd heeft de film zo veel krediet opgebouwd dat het niet meer deert. Zoals het door het popduo Tegan and Sara gemaakte, irritant aanstekelijke lijflied van de film al zegt: Everything is Awesome!