Op een snikhete zondagmiddag is het koppel Rosa en Clara vanuit Rome naar Palermo gereden voor een bruiloft. Clara zit ontspannen doodles te tekenen, tot ergernis van Rosa. Die heeft er sowieso de pee in; ze kan de weg niet vinden. En ze haat Palermo, ze is niet voor niets naar Rome verhuisd.

Tegelijkertijd heeft het kranige omaatje Samira het graf van haar dochter schoongemaakt – haar arbeidsongeschikte schoonzoon Saro en de kleinkinderen vermaakten zich ondertussen aan het strand.

Aan het einde van de middag vouwt de hele familie zich in oma's rode Fiat Punto. Vlakbij huis, in de Via Castellana Bandiera, komt het autootje recht tegenover de blauwe Fiat Panda van Rosa en Clara te staan. Passeren is onmogelijk in het nauwe steegje. Er wordt getoeterd, geschreeuwd en gewezen, maar geen van beide chauffeurs wenst haar auto in de achteruit te zetten. En dan is er geen weg terug. Letterlijk.

'Ze is knetter. Als ze zegt dat ze niet aan de kant gaat, gaat ze ook niet aan de kant. Ook al komen er bommen naar beneden,' legt schoonzoon Saro uit aan een automobilist die erlangs wil. 'Basta! Waarom zou ik aan de kant moeten?!' schreeuwt de minstens zo obstinate Rosa.

Bumper aan bumper blijven de auto's tegenover elkaar staan. Dus komen anderen ook vast te zitten en gaat de buurt – allemaal heethoofden – zich ermee bemoeien. Er wordt geduwd, getrokken en geslagen. Er worden weddenschappen afgesloten, maar niemand is voor rede te vatten.

Una via a Palermo (Via Castellana Bandiera) is het speelfilmdebuut van Emma Dante , die het script baseerde op haar eigen roman en bovendien zelf de boze Rosa speelt. Het is een schrandere, groteske mix van sociaal drama, zwarte komedie en politieke allegorie. De film schetst bovendien een fraai beeld van het leven op het straatarme, corrupte Sicilië; de strijd tussen de twee koppige rivalen brengt Dante in beeld als een (spaghetti)western, met wisselende shots van hun blikken.

De dialogen zijn gevat en humorrijk, en er wordt voortreffelijk geacteerd in Una via a Palermo. Op het festival van Venetië werden de twee andere hoofdrolspelers, de 82-jarige Elena Cotta (Samira) en Alba Rohrwacher (Clara), vorig jaar samen onderscheiden met de Coppa Vulpi, de prijs voor de beste actrice.