Regisseur Alain Guiraudie wist met zijn Hitchcockiaanse thriller L'inconnu du lac het publiek in Cannes vorig jaar danig te verdelen. Hij won op het festival zowel de Queer Palm als de prijs voor beste regie in het Un Certain Regard-programma, maar tijdens de vertoningen van de film verlieten toeschouwers regelmatig vroegtijdig de zaal. De film staat namelijk niet alleen stijf van de sfeervolle suspense, er zitten ook behoorlijk wat expliciete seksscènes in. En dat trekt niet iedereen.

Franck ( Pierre Deladonchamps) gaat in de zomer elke dag naar een cruise-gebied bij een groot meer ergens in het zuiden van Frankrijk. Hij zwemt een beetje, kletst wat en heeft anonieme seks met andere mannen in het aangrenzende bosgebied. Alles lijkt uiterst gemoedelijk op die vrije dagen aan het water, gevangen in zonovergoten breedbeeldcomposities waar de camera loom doorheen beweegt. Deze verraderlijke kalmte blijkt een fraaie opmaat voor een uitgebreide exploratie van de relatie tussen verlangen en gevaar. 

Guiraudie's regie is minimalistisch; het tempo ligt laag, de shots zijn simpel, het verhaal is ongecompliceerd en alles speelt zich af rondom één locatie. Toch weet hij door het efficiënt en slim inzetten van filmische middelen als dialogen, montage en geluid een broeierige spanning te creëeren. Een gerucht over een gevaarlijke meervalsoort maakt het zacht rimpelende meer al minder idyllisch en een opmerking over onveilige seks geeft elke volgende vrijpartij een aura van risico . En het rustgevende geluid van de wind door de bladeren aan de bomen kan in de juiste context opeens heel onheilspellend klinken. Zo krijgt al het moois een subtiel duister randje. 

De grootste dreiging komt echter in de persoon van Michel ( Christophe Paou), een gespierde man met een borstelige snor, type Mark Spitz of Tom Selleck. Franck is duidelijk in hem geïnteresseerd, maar zijn pogingen tot contact worden verhinderd door een jaloers vriendje. Als hij op een avond wat langer blijft hangen bij het meer en er getuige van is hoe Michel zijn sekspartner verdrinkt, blijkt dat de mysterieuze man alleen maar aantrekkelijker voor hem te maken.  

Na de adembenemende verdrinking, die in een minuten durende, ononderbroken take wordt getoond, krijgt alles in de film een andere lading. Een beeld van de parkeerplaats dat eerst als overzichtsshot fungeerde, is opeens een bron van suspense. Heeft Michel de auto van Franck zien staan en weet hij dus dat die hem gezien kan hebben tijdens zijn moordpartij? De interactie tussen de twee hoofdpersonen is vanaf dat punt een constant spel van aantrekking, twijfel en angst.  

Guiraudie doorspekt het verhaal met de nodige humor, in de vorm van kleine en rake observaties en grappige bijfiguren. En met de introductie van een rechercheur die de moord onderzoekt slaat de film halverwege wat conventionelere paden in. Het einde zal dan weer, net als de plaatjes van ejaculerende en pijpende mannen, niet voor iedereen zijn, maar is wel een passend slot voor deze gelaagde erotische thriller.