Regisseur/scenarist J.C. Chandor debuteerde in 2011 met het enerverende drama
Margin
Call, over de ondergang van een dubieuze verzekeringsbank – zeer actueel,
een paar jaar na de commotie rond bedrijven als Goldman Sachs en Lehman Brothers
. De film werd geprezen om het spervuur aan spitse dialogen en de sterke
ensemblecast.
Opvolger All Is Lost is zo'n beetje de volmaakte
tegenpool van die film: de rolbezetting bestaat enkel uit acteur
Robert Redford, die in de hele film slechts een handjevol woorden uitspreekt
, en er is geen enkele connectie met de actualiteit. Alsof Chandor het slimste
jongetje van de klas heeft willen zijn: kijk, dit kan ik ook!
Het
moet gezegd: hij kan het inderdaad. Hoe verschillend ook, All Is Lost is
minstens zo enerverend als Margin Call. Het verhaal is doodeenvoudig: een oude
zeiler vaart de oceaan over en botst tegen een op drift geraakte zeecontainer.
Een gat in de romp is het eerste in een aaneenschakeling van problemen.
Wie is deze man, wat drijft hem, waar komt hij vandaan? We mogen het allemaal
zelf invullen. De hoofdpersoon heeft niet eens een naam – 'Our Man' heet hij in
de aftiteling. Treffend: een Alleman met wie de kijker zich automatisch
identificeert.
Hoewel, Alleman… Kleurloos is hij zeker niet. Zeer
subtiel suggereert Redford van alles in zijn mimiek – zelfbeheersing, trots,
doorzettingsvermogen, maar ook angst en frustratie. Langzaam maar zeker ontvouwt
zich een specifiek karakter en krijgen we minieme hints over zijn leven buiten
de boot. Een razend knappe performance is het – nog los van de fysieke stunts
die de 75-jarige acteur moest uithalen.
Het gegeven van een enkel
personage dat onder barre omstandigheden moet zien te overleven, werd de
afgelopen jaren ook al onderzocht in films als
Gravity,
Die Wand,
Life of Pi,
127 Hours,
Buried en
Cast Away. Zou de fascinatie voor zulke verhalen iets te maken hebben met
onze toenemende afhankelijkheid van technologie, met een gedeelde angst dat we
ons geen raad meer weten zonder gadgets en vervreemd raken van de natuur?
Vast. Wat geheid óók meespeelt, is de uitdaging die zulke verhalen bieden aan
avontuurlijke filmmakers, die zich er vrijwillig allerlei dramatische en
logistieke beperkingen mee opleggen. Zo beschouwd is All Is Lost op twee fronten
geslaagd te noemen: als avonturenfilm én als minimalistisch filmexperiment.
Eén acteur. Eén decor. Zo goed als geen tekst. Kan dat ruim anderhalf uur blijven boeien? Absoluut.