In de Deense thriller The Keeper of Lost Causes lopen twee verhaallijnen door elkaar. Of eigenlijk naar elkaar toe. In de eerste wordt de veelbelovende jonge politica Merette Lynggaard ontvoerd en in een kooi gevangen gehouden. In de tweede volgen we de norse inspecteur Carl Mørck die vijf jaar later haar zaak opnieuw onderzoekt.

Mørck is de baas van afdeling Q, die speciaal voor hem is opgericht door zijn chef, die de eigenzinnige en onhandelbare Mørck op een zijspoor wil zetten. De bedoeling is dat Mørck oude, onopgeloste zaken gaat archiveren, maar samen met zijn Syrische assistent Assad, en zeer tegen de zin in van zijn chef, werpt hij zich op Merettes zaak.

Met de tv-serie The Killing (2007-2012) stond Denemarken aan de wieg van het succes van het nog steeds razend populaire genre van de Nordic Noir, de sombere maar bloedspannende misdaadverhalen uit Scandinavië. Maar grote bioscoopfilms (zoals de Millennium-trilogie uit Zweden) waren er in Denemarken nog niet gemaakt.

Tot The Keeper of Lost Causes. En er wordt gelijk hoog ingezet. De film is gebaseerd op de ook in Nederland goed verkochte politiethriller De vrouw in de kooi van bestsellerauteur Jussi Adler-Olsen. De filmrechten van de eerste vier delen over Afdeling Q zijn gekocht, waardoor deel één niet mocht mislukken. Dat is te zien aan de grote namen die eraan meewerkten.

Producent is Zentropa, het bedrijf achter alle Lars von Trier-films. Regisseur is Mikkel Nørgaard (1974), die hiervoor slechts één film maakte, de anarchistische komedie Klown (2010), maar dat is in eigen land wel de best bezochte Deense film aller tijden. Het scenario is van Nikolaj Arcel, die ook Stieg Larsons Millennium-boeken bewerkte, en de hoofdrol is voor Nikolaj Lie Kaas, die in eigen land een ster is en al vier Bodils (=Deense Oscars) heeft gewonnen.

Het resultaat is dan ook een heel behoorlijke thriller, die ook als je het boek gelezen hebt spannend is (neem de scène waarin Merette met een roestige nijptang een rotte kies probeert te trekken). De combinatie Mørck en Assad werkt goed en de spanning wordt regelmatig verbroken met droogkomische humor. En toch ontbreekt er iets. Verrassing.

De film volgt braaf de clichés en wetten van het genre en ziet er net zo gelikt uit als de Amerikaanse variant. Dat verhinderde niet dat The Keeper of Lost Causes in eigen land nu op de tweede plaats van best bezochte Deense films staat, achter Nørgaards Klown. Maar of de film ook internationaal zal opvallen, is zeer de vraag.