Alleen al daarom biedt Her, de nieuwe film van regisseur Spike Jonze, een verfrissend vooruitzicht. Het verhaal is gesitueerd in het Los Angeles van de nabije toekomst. Er werd gefilmd in de stad zelf, maar ook in Shanghai, en vervolgens werden de beelden in overleg met een architectenbureau bewerkt met de computer. Het resultaat is schitterend: speels, open, badend in zonlicht. Je zou er zo willen wonen.
Het opgewekte toekomstbeeld wordt gecompleteerd door kleurrijke interieurs, opvallende mode, dromerig camerawerk (van Nederlander Hoyte van Hoytema) en een sfeervolle soundtrack (van Arcade Fire en Owen Pallett).
Geheel vrij van dystopische trekjes is deze toekomst trouwens ook weer niet. Men is er wel erg afhankelijk geworden van gadgets en technologie. Neem Theodore (onkarakteristiek warm gespeeld door Joaquin Phoenix), een gescheiden dromer die werkt als copywriter voor een site die is gespecialiseerd in nostalgische, persoonlijke brieven. Zijn grootste prioriteiten zijn computerspelletjes en internetporno, grapt hij in de lift tegen buurvrouw Amy (Amy Adams). 'Ik zou daar om lachen als het niet waar was,' antwoordt zij – niet geheel onterecht.
Wanneer Theodore een nieuwe operating system voor zijn computer in huis haalt om wat meer orde in zijn leven aan te brengen, duurt het niet lang voordat hij compleet in de ban is van het programma . Dat is niet eens zo onvoorstelbaar, want 'Samantha' – een soort hyperontwikkelde versie van Apple's Siri – redeneert als een mens en heeft de zwoele stem van Scarlett Johansson.
Een man wordt verliefd op zijn computer: het zou een uitgangspunt kunnen zijn voor een flauwe komedie of een anti- technologiepamflet, maar Spike Jonze maakt er veel meer van. Zeker, zoals alle goede sciencefiction reflecteert zijn vooruitblik volop op de actualiteit, maar Her gaat ook over grote, tijdloze thema's als intimiteit, verlangen en menselijk onvermogen.
Met een lengte van twee uur is het niet bijzonder plotgerichte verhaal aan de lange kant; Jonze weet geen echt bevredigend eind te breien aan deze eerste film die hij ook volledig schreef (na Being John Malkovich en Adaptation van scenarist Charlie Kaufman, en Where the Wild Things Are, dat hij schreef met Dave Eggers). Maar dat neemt niet weg dat deze unieke toekomstwereld, vol eigenzinnige humor, inventieve details en bitterzoet drama, een onvergetelijke filmervaring oplevert.