De familie Kadam ontvlucht na een tragisch voorval Mumbai en besluit neer te strijken in Saint-Antonin-Noble-Val, een rustig bergdorpje in het zuiden van Frankrijk. Daar openen de Kadams een restaurant dat draait op familierecepten, tegenover het Michelinster-waardige etablissement van madame Mallory (Helen Mirren). Terwijl patriarch Papa (Om Puri) kibbelt en kliert in een concurrentiestrijd met zijn tegenpool aan de overkant probeert zoon Hassan (Manish Dayal) vooral om zijn liefde voor koken te voeden.
The Hundred-foot Journey is gebaseerd op de gelijknamige roman van Richard C. Morais, en de passie voor koken die daarin centraal staat wordt doeltreffend vertaald. Cameraman Linus Sandgren maakt niet alleen prachtige beelden van het bergdorpje en de omgeving, hij weet vooral ook de liefde voor voedsel perfect te vangen in close- ups van volrijpe tomaten en weelderige paddenstoelen of gardes die door pruttelende sausjes strelen. De beelden zijn haast sensueel, en daarom is het jammer dat sentimentalist Hallström het nodig vond om er nog een zijig muziekje onder te zetten.
Het lastige bij een boekverfilming is vaak de juiste dosering van alle verschillende elementen, en daar heeft ook de Zweedse regisseur moeite mee. De ontwikkeling van Hassan begint traag, gedetailleerd en zwaar melodramatisch, met onder meer de dood van zijn moeder, die kort daarvoor nog rijkelijk met tenenkrommende wijsheden strooide (‘food is memories’), om richting het einde opeens haastig door tijd en emoties te razen.
Als Hassan in de Parijse wereld van de moleculaire gastronomie terechtkomt en daar een ster wordt , is er amper nog aandacht voor zijn innerlijke beleving en motivaties. Terwijl juist dat zo interessant had kunnen zijn. Want hoe ga je om met het feit dat je een held bent in een hippe wereld, terwijl er tegelijk een leegte ontstaat die zelfs het meest spectaculaire eten niet kan vullen? Hallström gebruikt die tijd liever om nog eens makkelijk te scoren met een momentje tussen Hellen Mirren en Om Puri.
De moeilijkheden in de ontluikende liefde tussen Hassan en de concurrerende souschef Margarite (Charlotte Le Bon) zijn hetzelfde lot beschoren. Had de drang van Margarite om ook een succesvolle chef te worden iets meer ruimte gekregen, dan had dat een prachtig obstakel kunnen zijn voor de twee om te overwinnen. Nu wordt het weggemoffeld en blijft vooral het ergerlijke cliché hangen van het Franse meisje in bloemetjesjurken en een mandje op haar fiets.
The Hundred-foot Journey is conventioneel, voorspelbaar en onevenwichtig, maar door het prima acteerwerk en de heerlijke beelden kijkt de film alsnog soepeltjes weg.