Bryan Singer keert terug als regisseur van de superhelden die hij veertien jaar geleden met groot succes in de bioscoop lanceerde. Nadat hij de franchise met het sterke X2 achterliet, liep de kwaliteit in handen van onder anderen Brett Rattner schrikbarend terug.

De reboot van Matthew Vaughn uit 2011, die zich in de jaren zestig afspeelde, was dan ook een verademing. De avonturen van de mutanten in het verleden, compleet met wisseling van de cast en een hippe retro-look, deden het goed, en dus lag de weg weer open voor meer delen.

In dit nieuwe avontuur voegt Singer de werelden uit beide versies via een ingenieus tijdreisverhaal samen. In een duister dystopia waar mutanten en mensheid zo goed als uitgeroeid zijn, vechten professor Xavier ( Patrick Stewart), Wolverine ( Hugh Jackman) en Magneto ( Ian McKellen) gezamenlijk met wat andere overlevenden tegen schier onverslaanbare robots. Het laatste redmiddel is om de nukkige Wolverine via de gave van nieuwkomer Kitty ( Ellen Page) veertig jaar terug in de tijd te sturen, zodat hij daar de toekomst kan veranderen.

In de tijd van lavalampen en bruingele gordijnen is het Wolverine's eerste taak om de jonge versies van alle X-Men te verzamelen en te overtuigen van zijn missie. Dat is lastig, want voornaamste bondgenoot Xavier ( James McAvoy) is een getroebleerde versie van zichzelf, vechtend tegen demonen en een drugsverslaving die hij overhield aan de gebeurtenissen uit het vorige deel. En Mystique ( Jennifer Lawrence) is, verblind door haat, op een individuele wraakmissie.

Singer heeft veel aandacht voor de psychologie van de personages en de ontwikkelingen die ze doormaken. Het is mooi om te zien dat daar in een blockbuster van dit formaat ruimte voor is. Hij koppelt het persoonlijke drama aan grote onderwerpen als verlies, rouw en acceptatie en geeft de superhelden zo een menselijke ziel.

De actiemomenten zijn nauwkeurig gekozen, en als het spektakel dan losbarst is het grandioos. Een ander obstakel voor Wolverine is namelijk dat Magneto ( Michael Fassbender) wegens de moord op JFK opgesloten zit in het Pentagon. Als hij hem samen met de razendsnelle Quicksilver ( Evan Peters) helpt uitbreken, volgt een van de leukste en beste actiescènes in lange tijd. In 'slo-mo bullet time' manoeuvreert  hij zich tussen kogels en vijanden door terwijl Jim Croce op de achtergrond gemoedelijk 'Time in a Bottle ' zingt. Vervolgens werkt de film vakkundig naar een climax, waarin de helden uit beide tijdlijnen moeten vechten voor hun leven.

Singer wisselt moeiteloos tussen de verschillende tijden en laat drama, spanning en humor elkaar op de juiste momenten afwisselen. En als je geduld hebt om te blijven zitten tot na de aftiteling, krijg je alvast een voorproefje van de grote bozerik uit het in 2016 te verschijnen X-Men: Apocalypse.