De camera zoomt in op een oudere Fransman, Daniel zo blijkt later, die een
van de jongens aanspreekt. De jongen zegt dat hij Marek heet en bereid is alles
te doen. Voor 50 euro. En hij wil weten waar Daniel woont.
Daniel is
zo onverstandig om zijn adres te geven en voor hij het weet wordt zijn luxe
appartement binnengevallen en overspoeld met de vriendjes van Marek. Onder
leiding van een blonde, blauwogige Rus die zichzelf Boss laat noemen.
De explosieve scène in Daniels appartement doet sterk denken aan de Haneke-film
Funny
Games, en is een duidelijke verschuiving in toon ten opzichte van het meer
observerende begin.
Eastern Boys zal nog een paar keer van toon veranderen. Naar relatiedrama,
als Daniel en Marek toch een relatie beginnen, en naar thriller, als Daniel
Marek uit de greep van Boss probeert te bevrijden.
Die wisselingen
van toon maken de film nogal rommelig. Elk blok heeft wel zijn eigen charme,
maar ze passen alleen niet zo goed bij elkaar. Toch verliest de Franse regisseur
Robin Campillo (1962) nooit zijn grip op de kijker. Daarvoor zijn de
afzonderlijke blokken te spannend en te trefzeker geregisseerd.
En
dat terwijl Eastern Boys pas Campillo's tweede film als regisseur is. Tien jaar
geleden maakte hij
Les revenants, een poëtische horrorfilm over doden die ineens massaal
terugkeren op aarde. Niet als zombies om de levenden op te eten, maar als
sprekende, denkende wezens die proberen hun oude leven weer op te pakken (ook al
zijn ze soms al jaren dood). Les revenants werd onlangs bewerkt tot tv-serie,
die later dit jaar door de VPRO zal worden uitgezonden.
Na Les
revenants heeft Campillo niet stilgezeten. Hij is de vaste scenarioschrijver en
editor van landgenoot
Laurent Cantet, en was onder andere medeverantwoordelijk voor diens
internationale filmhit Entre les murs (2008). Hij heeft het script voor Eastern
Boys ook eerst aangeboden aan Cantet, maar die had geen tijd. Campillo's Eastern
Boys kan zeker op eigen benen staan, maar de gedachte wat Cantet met dit
intrigerende verhaal had gedaan blijft wel knagen.
Eastern Boys begint als een documentaire. In lange, op grote afstand gedraaide shots volgen we een tiental Oost-Europese jongeren die rondhangen bij het Parijse treinstation Gare du Nord. Het zijn intrigerende, suggestieve beelden. Die veel zeggen, maar lang niet alles. Want is het een groepje illegalen? Zijn het dieven, prostitués?