De regie is in handen van West Wing-showrunner John Wells, het scenario
geschreven door Steven Knight (Eastern Promises, Locke), en de film werd
geproduceerd door Stacey Sher (Erin Brockovich, Django Unchained).
Zo veel talent, maar net als bij de haute cuisine – zo wordt ons tenminste in de
film uitgelegd – gaat het om de juiste verhoudingen en subtiele accenten. En
subtiel is Burnt niet.
Cooper speelt de briljante chef-kok Adam Jones.
Ooit gold hij als een ongeëvenaard talent, maar na jaren van drank, drugs en
vrouwen is hij in de goot beland.
Als Burnt begint zien we Adam
Jones oesters openen. In een beduimeld opschrijfboekje noteert hij het aantal.
Du moment hij op 1 miljoen geopende oesters zit legt hij zijn mes neer en stapt
op.
De oesters blijken een soort boetedoening. Adam heeft aan
zichzelf bewezen dat hij zijn verslavingen de baas is en gaat weer koken. Zonder
geld, maar met een surplus aan bluf en charisma vindt hij inderdaad een
geschikte locatie en verzamelt hij een eigenzinnige, maar getalenteerde crew om
zich heen.
Adam is op jacht naar de derde Michelinster. Hij had er
ooit al eens twee, maar die derde ster, het hoogst haalbare in de wereld van de
haute cuisine, heeft hij nooit weten te bemachtigen.
Naast de jacht
op de derde ster worden in het begin van Burnt nog een paar andere lijntjes
uitgezet. De mooie single mom die bij Adam komt werken, de gangsters die nog een
drugsschuld komen vereffenen, vrienden uit het verleden die Adam heeft bedrogen
of teleurgesteld, en natuurlijk Adam zelf, die alles alleen wil doen.
Iedereen die wel eens een Hollywoodfilm heeft gezien weet waar dit moet
eindigen. En dat gebeurt dan ook. Dat je desondanks niet afhaakt heeft veel te
maken met al dat aanwezige talent, dat ook dit fantasieloze gerecht nog
smakelijk weet op te dienen.
Drie sterren dus. Maar in tegenstelling
tot de drie sterren van de keurmeesters van Michelin betekent dat niet
onovertroffen en voortreffelijk. Bij ons betekenen die drie sterren: degelijke
doorsnee.