Zo'n 350 jaar nadat musketier D'Artagnan tijdens het Beleg van Maastricht sneuvelde — echt gebeurd, maar weinigen buiten Limburg die het weten — gaat de twaalfjarige Isabel op zoek naar diens onbekende graf. Want daar ligt als het goed is zijn beroemde zwaard, dat ooit aan een ver familielid van Isabel is beloofd.

Code M (onderdeel van een strijdplan om Limburg als filmprovincie op de kaart te zetten) is een ouderwetse avonturenfilm voor de hele familie, met een mysterie dat nooit heel griezelig wordt en een dappere, eigenwijze heldin in de hoofdrol. Vertrouwde cinema dus. Maar regisseur Dennis Bots, die recent nog het prachtige Oorlogsgeheimen afleverde en alsmaar beter lijkt te worden, tilt de film met gemak boven zijn soortgenoten uit.
 
Dat begint al met de zelfverzekerde openingsscène, waarin Raymond Thiry als D'Artagnan (beroemd geworden door de romanreeks van Alexandre Dumas) in opdracht van Zonnekoning Lodewijk XIV richting Maastricht trekt. Vaak genoeg komen historische sequenties in hedendaagse Nederlandse films er nogal bekaaid van af, maar Code M is voor een relatief goedkope productie een uiterst volwassen film geworden. Zelfs de spaarzame beelden van het slagveld, met rondvliegende kanonskogels en heuse explosies, overtuigen volledig.

Maar het hart van de film ligt in het heden, en ook daar maken Bots en zijn collega's indruk. Vooral het gebrek aan overdreven karikaturen is verfrissend. Ja, Isabel en haar neef Rik worden in hun plannen gedwarsboomd door een steenrijke baron. Maar diens blonde kleinzoon Jules, een deftige jongen die op schermen zit en wordt uitgemaakt voor 'die kakker in een string', is geen moment de gluiperige snoodaard die je zou verwachten.
 
Zelfs de vertrouwde dramatische subplots liggen er niet te dik bovenop. Jules' treurnis over de dood van zijn moeder en zijn afwezige vader; Riks woede over de scheiding van zijn ouders: het is voelbaar maar wordt nooit expliciet uitgesproken, en dat is wel zo fijn.
 
Knap is ook hoe de film met behulp van een voetnoot uit de geschiedenis het plaatselijke verleden van Limburg tot leven weet te brengen. Niet voor niets is er een geheel educatief programma aan de film verbonden, met lesmateriaal en een 'Kasteelbelevenis' in Kasteel Hoensbroek.
 
Als de ambities van Code M uitkomen, zal dan ook een generatie opgroeien met een hernieuwde interesse in lokale geschiedenis. En dus verdient de film, ondanks een aantal schoonheidsfoutjes — het slot is te braaf en er spelen wel heel weinig Limburgers in — niets dan lof.