Regisseur Menno Meyjes heeft zijn strepen wel verdiend binnen de filmindustrie. Hij schreef mee aan de scripts voor Indiana Jones and the Last Crusade en The Siege en kreeg zelfs een Oscarnominatie voor zijn scenario van The Color Purple. Van dat alles is weinig te merken als je De Reünie kijkt, want werkelijk niets klopt aan deze film.
De ellende begint met de twee weinig overtuigende hoofdpersonages, het grijze muisje Sabine en de brallerige bal Olaf. Olaf is zo extreem onsympathiek dat de relatie die tussen hem en Sabine opbloeit volkomen ongeloofwaardig wordt. De overige personages lijken rechtstreeks uit een dertig jaar oude politie- of detectiveserie geknipt en geplakt. Net als het verhaal zijn ze zo plat als het Nederlandse landschap waarin alles zich afspeelt.
‘Mama is boos!’, snauwt Sabine (Thekla Reuten) op een moment tegen haar parkiet. Dezelfde parkiet mocht van Olaf (Daan Schuurmans) niks zeggen over Olafs gesnuffel in de spulletjes van Sabine. Ziehier: de verfilming van Simone van der Vlugts zogeheten literaire thriller.
Sabine kent Olaf nog van de middelbare school, inmiddels twintig jaar geleden, en door zijn aanwezigheid komen verdrongen herinneringen boven over de mysterieuze verdwijning van haar toenmalige beste vriendinnetje Isabel (Daantje Idelenburg). En dan volgt de vraag: is Olaf eigenlijk wel te vertrouwen? En is Sabine zelf wel te vertrouwen ? En is de pedofiele conciërge van vroeger wel te vertrouwen? En die broer van Sabine, die nu in Londen woont, die heeft ook wel een verdacht baardje!
Via flashbacks zien we hoe de relatie was tussen Sabine en Isabel in de periode voor de verdwijning. En Isabel blijkt een achterbaks rotkind, waardoor het je als kijker meteen niet meer boeit wat er nou precies met haar gebeurd is. Meyjes doet vervolgens extra hard zijn best om de kijker er bij te houden, met misplaatst gebruik van dreigende muziek, slow motion en harde geluiden, voor het schrikeffect.
Op geen enkele manier is deze polderthriller spannend en regelmatig zijn scènes door knullige dialogen, personages of acteerwerk onbedoeld lachwekkend. De Reünie zou zomaar eens de slechtste Nederlandse film van het jaar kunnen zijn.