'WAAAAAAAAH!!! Ik hou van hem!!!' Een voluit rennende bruid, langs een lange blinde muur, begeleid door jubelende gitaren. In het volgende shot een jongeman, scheurend op een motor, de wind in z'n haar. Uitzinnig, romantisch, fysiek, bandeloos en muzikaal. Tony Gatlif (Gadjo dilo, Latcho Drom), de in Algerije geboren Franse vertolker van de zigeunercultuur, gaat vlammend van start met zijn eigentijdse versie van de West Side Story in Zuid-Frankrijk.

Zoals altijd is zijn wereld romantisch, maar nog nooit bracht hij die zo explosief en aanstekelijk vitaal in beeld als in Geronimo. De door ongefilterde emoties aangejaagde hoogspanning is continu voelbaar. Over de verboden liefde tussen Lucky (David Murgia) en Nil (Nailia Harzoune) gaat het; hij een telg van de Spaanse Molina's, zij van de Turkse Terzi's. Romeo en Julia op een mix van flamenco, hiphop en street dance, vergezeld door ritmisch gekras van stiletto's op een hekwerk of woest stampende voeten op een doodskist. Een musical waarin de strijdende partijen elkaar niet zingend, maar dansend te lijf gaan. Met als climax een 'dance battle' in een leegstaande fabriek, waar de vrouwen als nimfen tegen de muren op tappen terwijl de mannen als kemphanen tegen elkaar opvliegen .

Titelheldin is de jeugdwerkster die ooit zelf voor galg en rat opgroeide in dezelfde verlepte buitenwijk van een niet nader genoemde Zuid- Franse stad. Als een ware Geronimo – de legendarische Apache-leider die ten strijde trok voor het behoud van zijn volk – voert ze een gevecht tegen de bierkaai in haar pogingen het dreigende geweld tussen de rivaliserende clans te voorkomen.



Actrice Céline Sallette is formidabel als de sterke doch kwetsbare, volkse beschermengel Geronimo. Zoals zij onverstoorbaar maar alert een bordje friet weg knabbelt, houdt ze het midden tussen een onverzettelijke bootwerker en een getroebleerde ervaringsdeskundige.

Regisseur Gatlif vangt de actie met een beweeglijke camera die bovenop het fysiek van de acteurs zit.  De animale doodsangst van de bruid maakt hij tastbaar door haar als een opgejaagd dier tussen wuivende rietpluimen weg te laten schieten.

Het slot is wat rommelig, en de vuige randen van de stad worden wel héél prachtig in beeld gebracht. Maar dat vergeef je Gatlif gemakkelijk, vanwege de spetterende dynamiek waarmee hij zijn publiek behekst.

Geronimo is een rauwe, instinctieve film over trots, eerwraak, anarchie en machismo, over kemphanen, veren en klauwen. Maar ook – en bovenal – weer een ode aan de liefde die zich niet door regels of tradities laat beteugelen.