In de DreamWorks-animatiefilm Home wordt de aarde gekoloniseerd door nogal domme, laffe, maar verder goedaardige ruimtewezens – de Boov, of in de Nederlandstalige versie: de Moefs – die al tijden op zoek zijn naar een nieuwe thuisplaneet. In Australië bouwen ze een reuze-suburb, Happy Human Town, waar de mensen voortaan maar moeten wonen.

Het pittige Amerikaanse pubermeisje Tip (stem van popzangeres Rihanna) weet aan de verplichte evacuatie te ontsnappen. Op zoek naar haar moeder, die wel is meegenomen, ontmoet ze Oh (stem van Jim Parsons, ofwel Sheldon uit The Big Bang Theory), een Boov die op de vlucht is voor zijn soortgenoten. Oh wordt gezocht omdat hij per ongeluk de locatie van hun nieuwe thuisplaneet heeft doorgegeven aan de aartsvijanden van de Boov, de Gorgs.

Na wat geruzie besluiten Tip en Oh ten slotte samen op te trekken. In een tot vliegmachine omgebouwde auto beginnen ze aan een doldwaze road trip (of eigenlijk: air trip) die van Amerika via Parijs naar Australië leidt. Wordt Tip herenigd met haar moeder? Kan Oh een aanval van de Gorgs afwenden? Hoeveel toiletgrapjes en liedjes van Rihanna moeten we doorstaan voor het zover is?

Rihanna domineert niet alleen de geluidsband van Home, de film heeft als geheel ook wel iets van haar hitjes: zoet en fel als roze bubblegum, soms best aanstekelijk, maar ook simpel en weinig origineel. De grote lijnen van het verhaal, het gros van de grapjes, de expliciet gebrachte boodschap (fouten maken is niet erg, verdraag elkaar, etc.): we hebben het allemaal al eens gezien.

Jammer, want Home (gebaseerd op het jeugdboek The True Meaning of Smekday van Adam Rex) heeft een veelbelovend uitgangspunt en enkele goede vondsten. Dat de Boov weinig begrijpen van menselijke gebruiksvoorwerpen levert geregeld een gniffel op, net als Boovleider Smek (stem van Steve Martin). En de manier waarop de wezens zich voortbewegen, in een soort bellen, is origineel. Maar verder is alles een beetje onderontwikkeld gebleven. Het verhaal is enerzijds voorspelbaar, anderzijds soms volstrekt onlogisch.

De kans dat de kids zich daaraan zullen storen is trouwens klein. Voor hen biedt de film van Tim Johnson (Antz, Over the Hedge) best een afgewogen mix van humor, avontuur en vertedering. Tja, misschien kunnen we ook niet van DreamWorks verlangen dat er aan de lopende band toppers voor klein én groot worden afgeleverd, zoals How to Train Your Dragon 2 van vorig jaar. Wie weet is Kung Fu Panda 3 volgend jaar ook weer leuk voor ouders.