Het komt geregeld voor: een schrijver die de verfilming van zijn boek nog voor de première met de grond gelijk maakt. Zo ook Peter R. de Vries, die via Twitter zijn teleurstelling uitte over Kidnapping Freddy Heineken, de Engelstalige bewerking van zijn bestseller De ontvoering van Alfred Heineken: 'De makers zijn van het script afgeweken, afspraken zijn genegeerd en er zijn passages geschrapt (…) Heel jammer.'

Nu maar afwachten of de internationale coproductie in Nederland een publiek zal weten te vinden – ook omdat Maarten Treurniet in 2011 al het superieure De Heineken ontvoering regisseerde. 
 
Kidnapping Freddy Heineken is een film zonder enige pretentie, die vooral voor het geld lijkt te zijn gemaakt – snel cashen met behulp van belastingvoordeeltjes en een paar bekende acteurs . Regisseur Daniel Alfredson, vooral bekend van de laatste twee delen van de Millennium-trilogie, vliegt in anderhalf uur door het ongeïnspireerde script heen, zonder ook maar een moment stil te staan bij zoiets simpels als karakterontwikkeling of het opbouwen van een spanningsboog.
 
Spaarzame hoogtepunten zijn de talloze achtervolgingen (onder andere met speedboot in de Amsterdamse grachten). En niet omdat ze nou zo goed zijn – integendeel – maar er gebeurt in ieder geval wat.
 



De acteurs maken zich er al even makkelijk van af, al krijgen ze ook wel heel weinig om mee te werken. Want duidelijke personages, met eigen karakters en beweegredenen, zijn er niet. Brit Jim Sturgess speelt Cor van Hout als een guitige goedzak, Mark van Eeuwen als Frans Meijer is vooral aanwezig als excuus- Nederlander en Australiër Sam Worthington kijkt boos als Willem Holleeder. En dan zijn er nog twee andere ontvoerders van wie je zelfs als Nederlander afvraagt wie dat in godsnaam zijn.
 
Het enige positieve wat er verder over Kidnapping Freddy Heineken te zeggen valt, is dan ook dat de film eens te meer bewijst wat een meesterzet het van Treurniet en co was om in 2011 twee van de ontvoerders — Holleeder en jonkie Martin Erkamps — samen te voegen in één fictief personage. En bij vlagen is het best vermakelijk om Anthony Hopkins te zien als de ontvoerde biermagnaat, al doet hij juist weer te veel zijn best, waardoor zijn collega's onder tafel worden gespeeld.
 
Maar verder is Kidnapping Freddy Heineken een rampzalig slechte B-film, die het verdient om roemloos weg te kwijnen in troosteloze dvd-bakken en VOD-kanalen.