Acteur Ethan Hawke (Before Sunrise/Sunset/Midnight) kampte enkele jaren met podiumvrees. Tot hij bij een etentje naast de Amerikaanse concertpianist/docent/mentor Seymour Bernstein (1927) kwam te zitten. Diens visie op de kunst (en het leven) bleek zo bijzonder dat Hawke besloot er een documentaire aan te wijden.

Al na enkele minuten is duidelijk waarom Hawke zijn goeroe zo graag met de rest van de wereld wilde delen. Bernstein is een baken van rust en kalmte, die in prachtige volzinnen oreert over de harmonische functie van muziek en de noodzaak van het creëren. Een delicate man, wiens carrière als concertpianist op vijftigjarige leeftijd ten einde kwam na een decennialange worsteling met podiumvrees. En die al 57 jaar alleen in een klein appartement in New York woont .
 
Op zijn best is Bernstein als we hem aan het werk zien als pianoleraar. Hawke interviewt oud-studenten, en volgt hem als hij voor publiek een aantal jonge muzikanten begeleidt. 'Laat je rechterhand meer zweven,' is één van de tips die hij hun meegeeft. Maar vooral hamert hij op hun ademhaling.
 



Over Bernstein zelf komen we niet alles te weten, omdat Hawke zelden doorvraagt. Over zijn relatie op jonge leeftijd met een veel oudere , rijke vrouw die zijn muzikale opleiding sponsorde, bijvoorbeeld. Of over zijn zelfverkozen eenzaamheid. Maar het is ook begrijpelijk dat Hawke zijn vriend niet onder drukt zet.
 
Wat overblijft zijn talloze levenswijsheden — 'zonder vakmanschap bestaat kunst niet' — en Bernsteins onbegrensde liefde voor de klassieke muziek. Prachtig is bijvoorbeeld de scène waarin hij in een New Yorkse winkel een aantal nieuwe piano's test. Stuk voor stuk mooie instrumenten, maar als Bernstein erop speelt hoor je plots het immense kwaliteitsverschil.
 
De muziek staat voor Bernstein echter niet op zich. In zijn levensfilosofie zijn de kunst en het leven hevig met elkaar verweven. 'Het belangrijkste wat een docent voor zijn pupillen kan doen is inspireren en aanmoedigen, niet alleen op het gebied van muziek maar in elk aspect van het leven,' zegt hij dan ook op een gegeven moment. En dat straalt hij zelf in elke scène uit.