Dat Kate (Emily Blunt) wat duidelijkheid wil, is goed voor te stellen. Ze is vanwege haar koelbloedige optredens tegen drugsbendes gerekruteerd door een geheimzinnige overheidsorganisatie, om mee te strijden in de war on drugs rond de Amerikaans-Mexicaanse grens. Maar wie haar opdrachtgevers precies zijn? Leider Matt (Josh Brolin), type laconieke cowboy, en zijn zwijgzame handlanger Alejandro (Benicio Del Toro) laten frustrerend weinig los. Al snel vallen de lijken bij bosjes en begint integere Kate zich af te vragen waar ze in hemelsnaam bij betrokken is geraakt.
Sicario is een harde, robuuste politiethriller in de traditie van Stephen Soderberghs Traffic en de gangsterfilms van Michael Mann. Vanaf de eerste scène, waarin een politie-inval eindigt met een lugubere vondst, zet regisseur Denis Villeneuve (Incendies, Prisoners) de spanning op tien. Een shoot-out in een file is ongetwijfeld een van de beste actiescènes van het jaar. De hoofdrolspelers zijn goed op dreef, het script van nieuwkomer Taylor Sheridan (acteur in de serie Sons of Anarchy) is vaak spitsvondig, en cameraman Roger Deakins en componist Jóhann Jóhannsson leveren toepasselijk stoer vakwerk.
'Je vraagt mij hoe het horloge is gemaakt. Houd nu maar gewoon de tijd in de gaten.' Alejandro, een door de Amerikaanse overheid ingehuurde zware jongen, verwoordt het poëtisch, maar zijn boodschap aan FBI-agente Kate is duidelijk: niet te veel vragen stellen, jij.
Desondanks wil Sicario niet helemaal beklijven. De film biedt uiteindelijk zo goed als geen nieuwe inzichten – op politiek niveau noch op menselijk of filosofisch niveau. Nu hoeft een rechttoe rechtaan actiefilm dat ook helemaal niet te doen, maar met deze thematiek en al dat talent aan boord zou je toch iets meer mogen verwachten.
Ook een tikje teleurstellend is de hoofdrol van Emily Blunt. Niet vanwege haar spel, dat is top, maar omdat haar Kate nooit helemaal de kans krijgt zich te ontpoppen als ferme, gelaagde actieheldin (à la Jodie Foster in The Silence of the Lambs of Jessica Chastain in Zero Dark Thirty). Ze vormt weliswaar het morele hart van de film, maar wordt wel telkens op haar nummer gezet en uit de brand geholpen door de macho's om haar heen. Nog zo'n poëtische quote van Alejandro: 'Dit is een land van wolven, Kate, en jij bent geen wolf.'
Dat Kate geen wolf is maakt haar sympathiek, maar ook een beetje tandeloos. Het actiegenre kan best wat meer wolvinnen gebruiken.