We vergeten allemaal wel eens iets, dus de eerste keer dat hoogleraar
linguïstiek Alice Howland dat tijdens een college overkomt, maakt ze er een grap
van. Had ze de vorige avond maar geen champagne moeten drinken. Korte tijd
later is ze op het New Yorkse universiteitsterrein aan het joggen en weet ze
plotseling niet meer waar ze is. Dat lach je niet zo makkelijk weg. Een
neuroloog bevestigt dat het om de ziekte van Alzheimer gaat. Ook al is ze nog
maar vijftig.
Still Alice is de verfilming van de gelijknamige
bestseller van neurowetenschapper Lisa Genova en registreert de geleidelijke
aftakeling van het titelpersonage. Alice, gelukkig getrouwd (rol van
Alec Baldwin), met drie volwassen kinderen en een mooie wetenschappelijke
carrière, zal langzaam verdwijnen. Een happy end is er niet.
Julianne Moore is de perfecte actrice voor de rol. Precies twintig jaar
geleden speelde ze een soortgelijke sterke rol in het ondergewaardeerde Safe van
Todd Haynes, als een vrouw die door een vage 'omgevingsziekte' steeds verder
vastdraait in haar eigen angsten. Sindsdien is ze alleen maar beter geworden.
Moore weet dat goed acteren betekent dat je probeert te verbergen wat je wilt
laten zien. De paniek die Alice voelt schijnt dus niet door in grote dramatische
scènes, maar in stiltes en details.
Wat ook mooi werkt is dat de
makers dankzij slimme montage en sprongetjes in de tijd bij de kijker eenzelfde
gevoel van verwarring creëren als Alice in ieder geval in de eerste fasen van
haar ziekte moet ervaren. Waardoor je je vaak even opnieuw moet oriënteren: waar
zijn we en hoe is Alice eraan toe?
Ondanks die sterke punten voelt
Still Alice echter een beetje uit de werkelijkheid getild. Er is nergens echt
sprake van wrijving tussen Alice en haar omgeving, alleen tussen Alice en haar
eigen lichaam. Niemand die het laat afweten, geen financiële problemen en een
weliswaar ontroerende maar toch ook wel erg ideale speechgelegenheid om in het
openbaar een laatste keer verslag te doen van wat ze doormaakt. Dat is allemaal
net iets te comfortabel dementeren.
Melodrama is moeilijk te vermijden in een film over Alzheimer, maar Still Alice en hoofdrolspeler Julianne Moore komen een heel eind. De terughoudendheid maakt het verhaal aangrijpend en leverde Moore een Oscar voor beste actrice op.