De film begint vlak voor het eerste deel begint, als John Connor (Jason
Clarke) in 2029 als laatste redmiddel Kyle Reese (Jai Courtney) terugstuurt naar
1984. Daar moet hij Sarah Connor (Emilia Clarke) redden van een teruggestuurde
Terminator (Arnold Schwarzenegger, plus wat special effects om hem er jonger uit
te laten zien).
Wat vervolgens begint als leuke knipoog naar de
fans, namelijk het frame voor frame kopiëren van het begin van Camerons eerste
film, slaat al snel door in het lukraak mengen van flarden dialoog, beeld en
thematiek uit eerdere delen, met weinig inspirerende elementen uit eigen koker.
Het ontbreekt regisseur Alan Taylor aan een visie, waardoor de film een
eigenheid mist die zelfs het armzalige Terminator Salvation nog wel had. Het
lukt Taylor zelfs niet om een gevecht tussen de oude en jonge Arnie op een
prikkelende manier in beeld te brengen.
De geschiedenis wordt nogal eens herschreven als er tijdreizende Terminators in de buurt zijn. Niet onlogisch, want al sinds James Camerons oorspronkelijke film uit 1984 luidt het mantra: ‘the future is not set’. Ook in dit alweer vijfde deel worden er wat tijdlijnen in de war geschopt, om nog maar te zwijgen van de logica van de hele franchise, en het is aan Sarah Conner, Kyle Reese en een bejaarde T-800 om alles recht te breien.
Zonder
interessante vraagstukken over de verschillen tussen mensen en machines, en met
verder enkel doorsnee actie, bezwijkt Genisys uiteindelijk volledig onder het
gewicht van alle verwijzingen en knipogen die aanwezig zijn om de fans te paaien
. Vooral Schwarzenegger is een parodie van zijn ooit zo iconische schurken-/
heldenrol. Dat hij grijs en gerimpeld is en moeite heeft met zijn mechanische
ledematen is nog tot daar aan toe, dat hij de bijnaam ‘Pops’ heeft is al iets
tenenkrommender, maar het Kindergarten Cop/True Lies-gevoel dat soms rond zijn
personage hangt is moeilijk te verteren.
Het enige echt originele
aspect zit in de wirwar aan tijdlijnen en Terminator-modellen die door elkaar
lopen. Maar omdat de film sommige plotelementen uit vorige delen wel en andere
niet erkent (deel drie en vier lijken nooit gebeurd), en de nieuwste avonturen
uiteindelijk suggereren dat al het voorgaande niet heeft plaatsgevonden, is
Genisys vooral een dikke middelvinger naar het universum dat Cameron ooit schiep
.