Het begint, zoals alles, met een stuk steen. Zo'n beetje ter grootte van een kleine metropool, die recht op de aarde af gaat. Ah, denk je, het einde van de dinosaurussen. Maar nee, de dino's kijken op en zien de meteoor voorbijvliegen.

Grapje van Pixar, dat zo een alternatieve prehistorie laat beginnen waarin dinosaurussen het land bewerken en de mens een keffend schoothondje zal blijken . Het verschaft de makers in principe de vrijheid om met allerlei magie en fantastische verschijningen op de proppen te komen. Alleen, dat doen ze niet. Zeker, er zijn grappen, al ontbreekt Pixars typische tongue-in-cheekhumor. En er zijn fantastische verschijningen, zoals de traag pratende styracosaurus, die net iets te veel van bepaalde planten lijkt te hebben gesnoept.

Maar de hoofdrol is voor het groen en het blauw, het water, de lucht en de planten, en voor het gevoel van vrijheid dat al die enorme ruimte oproept. Helaas word je ook lastiggevallen met het grijsgedraaide mantra over angsten overwinnen en trouw aan jezelf blijven, maar die boodschap overheerst gelukkig niet. Na het wat meer cerebrale Inside Out mikt Pixar met The Good Dinosaur op een wat jonger publiek. Niet alleen door een beperkter emotioneel palet te gebruiken, ook door de animatie van Arlo de kleine dino en Spot – schattigste oermens ever – die als een soort proto-Tom Sawyer en Huckleberry Finn door het Noord-Amerikaanse landschap zwerven. Gevaar is er wel, maar meestal komt dat uit onverwachte hoek . Zelfs de tyrannosaurussen zijn sympathiek.

Voordat die twee elkaar ontmoeten, leeft Arlo thuis op de boerderij met vader, moeder en een grotere broer en zus. Arlo is een beetje onhandig en bovendien niet sterk, dus kan hij nog niet zijn sporen nalaten, zoals de anderen. Wanneer Arlo met vaders hulp zijn angsten probeert te overwinnen tijdens een uitstapje naar een nabijgelegen de rivier, barst een gigantisch onweer los en wordt Arlo meegenomen door het water. Heel ver van huis wordt hij wakker en loopt Spot tegen het lijf. Samen proberen ze de weg terug te vinden.

The Good Dinosaur voelt een beetje als een extreem goed uitgewerkte schets van een grotere en betere film, en misschien is dat de reden dat de release anderhalf jaar vertraagd werd. Hoe dan ook is het nog steeds vermakelijke animatie waar iedereen vanaf een jaar of zeven naartoe kan. Ook een keffend mensenkind.