De Nederlands-Ierse jeugdfilm The Legend of Longwood opent in New York, waar de twaalfjarige Mickey met tegenzin afscheid neemt van haar oude leventje. Noodgedwongen verhuist ze naar het suffe dorpje Longwood in Ierland, omdat moeder de huur in New York niet meer kan betalen. Van vader is al jaren niets meer vernomen.

Aanvankelijk is Mickey (debutante Lucy Morton) doodongelukkig in haar nieuwe woonplaats. De oude molen waarin ze verblijft valt van ellende uit elkaar, klasgenoten maken haar belachelijk vanwege haar Amerikaanse accent en moeder Lisa (Thekla Reuten) neemt haar geen moment serieus. Tot ze in een nabijgelegen stal zeven witte paarden ontdekt. Het is liefde op het eerste gezicht.
 
De merries en hengsten blijken echter verbonden te zijn aan de legende van de Zwarte Ridder, een mysterieuze verschijning die eens in de zoveel tijd in Longwood opduikt om dood en verderf te zaaien. En laat Mickey nu net de uitverkoren persoon zijn om de eeuwenoude vloek de wereld uit te helpen.
 
Het volledig Engels gesproken The Legend of Longwood is een bedenksel van de Nederlandse Nadadja Kemper, die meeschreef aan het scenario en de film met haar productiebedrijf Holland Harbour produceerde. Financiële steun kwam er onder meer van filmfondsen uit Nederland, Ierland en Duitsland.
 

De internationale ambities van Kemper zijn te prijzen, maar helaas is haar debuut als scenarioschrijfster vooral een samenraapsel van andere Europese en Amerikaanse jeugdfilms. Vrijwel elk genrecliché wordt uit de kast getrokken. Jonge tomboy-heldin? Check. Eenoudergezin? Check. Blonde pestkop die de hoofdpersoon het leven zuur maakt? Check? Kakkerige slechterik die aan het eind haar verdiende loon krijgt door in de paardenpoep te belanden? U raadt het al.
 
Die opeenstapeling van dooddoeners — er is ook nog een magisch amulet dat Mickey ooit van haar vader heeft gekregen — beginnen al snel te vervelen. Al zal het voor de doelgroep minder storend zijn.
 
De Ierse regisseur Lisa Mulcahy zorgt er bovendien voor dat zelfs de spannendste scènes nooit te griezelig worden voor de jongste kijkers. Waardoor The Legend of Longwood vooral de boeken in kan als veilig en inspiratieloos vermaak voor een regenachtige zondagmiddag.