The Night Before is ook weer zo'n mengelmoes van genres: een compleet geschifte en hilarische stonerkomedie én een lieflijk kerstsprookje. Met in de hoofdrollen Seth Rogen en Joseph Gordon-Levitt, die eerder met Levine samenwerkten in 50/50, en Anthony Mackie. Ze spelen drie hartsvrienden die een laatste maal een onvergetelijke kerstavond beleven in New York — een traditie die ze sinds de dood van de ouders van één van hen in stand hebben gehouden — voordat ze met beide benen het volwassen leven instappen.
De avond wordt, zoals het hoort in dit soort films, vooral gekenmerkt door drank, drugs, ruige seks op het toilet en foto's van anonieme piemels. Maar er is ook ruimte voor liefde en romantiek, elfen en kerstmannen en een stichtelijke boodschap over het belang van familie.
Dat de twee werelden elkaar niet te veel bijten, komt doordat Levine en zijn schrijversteam (een van de scenaristen is Rogens vaste creatieve partner Evan Goldberg, met wie hij samen het al even gestoorde en even hilarische This Is the End maakte) het kerstthema behoorlijk serieus nemen. Er is zelfs een heuse Geest van Voorbije Kerstmis, in de traditie van Charles Dickens en It's a Wonderful Life. Al wordt die rol dan wel weer ingevuld door een louche drugsdealer genaamd Mr. Green (gortdroog gespeeld door Michael Shannon).
Niet alle dramatische lijntjes werken overigens even goed; vooral Mackies personage, een American Football-ster die niets liever wil dan de goedkeuring van zijn quarterback, komt niet helemaal uit de verf. Maar dankzij een spervuur aan rake grappen, bizarre sketches (Rogen kotsend in een kerk met een blauwe Chanoekatrui aan behoort tot één van de vele genoegens van de film) en gevatte popcultuur-referenties (van de befaamde pianoscène uit Big tot Die Hard) blijft er weinig tijd over om je te beklagen over de spaarzame wanklanken.
Tel daarbij de uiterst getalenteerde cast van gevestigde tv-komieken (onder anderen Mindy Kaling) en nieuwkomers (Broad City's Ilana Glazer zet een heerlijke Grinch neer) en je hebt een nieuwe kerstklassieker-in-wording. Een film die zowel ranzig als zoet durft te zijn, en die je bij wijze van traditie jaar na jaar rond de feestdagen met vrienden kan kijken. Tot het tijd is om volwassen te worden, natuurlijk.
Het oeuvre van regisseur Jonathan Levine wordt gekenmerkt door hartverwarmende komedies met een verrassende invalshoek. In 50/50 (2011) bijvoorbeeld vermengde hij een platte buddy-komedie met serieus drama over kanker. En het charmante Warm Bodies (2013) was een zombieromcom geïnspireerd door Romeo en Julia.