De broers Mark en Jay Duplass hebben de afgelopen tien jaar een prominente plek verworven binnen de Amerikaanse indiecinema. Als producent, regisseur, schrijver of acteur (en soms allemaal tegelijk) werkten ze mee aan een indrukwekkend rijtje films en tv-series.

Meestal gaat het om droogkomische drama’s met een licht absurdistische twist; bescheiden in opzet en budget, deels geïmproviseerd, soms wel erg zelfbewust, maar vaak ook sympathiek en redelijk intelligent – films als Humpday, Cyrus, Your Sister’s Sister, Safety Not Guaranteed en The Skeleton Twins.
 
The One I Love – met Mark in de hoofdrol en beide broers als producent – sluit wat dat betreft naadloos aan bij de rest van het oeuvre. Centraal staat een stel (de vrouw wordt gespeeld door Elisabeth Moss van Mad Men) met huwelijksproblemen, dat in relatietherapie is bij een excentrieke hulpverlener ( Ted Danson). Deze biedt de twee een weekendje aan in een afgelegen huisje, waar volgens hem al vele verwelkte relaties zijn opgebloeid. Een tikje sceptisch stemmen ze erin toe.
 
Wat er allemaal in het huisje gebeurt moet de kijker zelf ontdekken; we zullen alleen verklappen dat er diverse bizarre wendingen volgen die niet zouden misstaan in een film van Charlie Kaufman of David Lynch – al wordt het allemaal, in typische Duplass-stijl, flink onderkoeld gebracht.

Dat onderkoelde – om niet te zeggen pretentieloze – draagt eraan bij dat The One I Love geen écht geslaagde film is geworden. De finale stelt teleur: regisseur Charlie McDowell en scenarist Justin Lader, beiden debuterend, laten het verhaal daarin nogal uit de bocht vliegen, wat ten koste gaat van het drama en de interessante thema’s die in de loop van de film zijn aangesneden.
 
Maar toch, voor liefhebbers van frisse , originele relatiedrama’s valt er veel te genieten. Al is het maar van het heerlijk naturelle acteerwerk van Duplass en Moss, en van de herkenbare, subtiel-komische dialogen. En tussen alle wendingen door worden vragen opgeroepen die in elke relatie relevant zijn: hoe bekijk je elkaar; ben je helemaal eerlijk tegen elkaar; is dat überhaupt mogelijk; is het altijd gewenst? Voor stellen kan het gesprek na de film nog best confronterend worden.