Een uurtje rust. Dat is alles wat chirurg Michel Leproux verlangt als hij op een zonnige zaterdagochtend op de rommelmarkt een juweeltje van een jazzplaat ontdekt. En het is het laatste dat hem toekomt.

Nog voor hij thuis is, hangt zijn moeder aan de lijn en is hij door een patiënt op straat aangesproken. Eenmaal thuis gaat zijn telefoon om de haverklap , wil zijn vrouw hem spreken, net als zijn minnares en buurman. De poetsvrouw is er, en de Poolse bouwvakkers, gevolgd door nog wat ongenode gasten. Voor elke aandachtsvrager die Michel de deur uitwerkt, kloppen er twee nieuwe aan.

Une heure de tranquillité is een bewerking van een theaterstuk van Florian Zeller,
de jonge Franse successchrijver die hier een jaar of acht geleden een hitje scoorde met de roman Gefascineerd door het ergste, over een op Houellebecq lijkende schrijver die tijdens een literair congres in Caïro vergeefs een oosterse schone aan de haak probeert te slaan. In dit theaterstuk neemt hij de zelfgenoegzaamheid van de gegoede burgerij op de korrel. Patrice Leconte (Ridicule, Félix et Lola) tekende voor de filmregie.

Menig verfilmd theaterstuk worstelt met de statische plaats van handeling: vaak een kamer in een huis. Leconte gaat daar soepeltjes mee om: hij gebruikt de huiskamer als vanzelfsprekend referentiepunt waar de actie – elders in en om het huis – steeds naar terugkeert. Bovendien gunt hij de kijker weinig tijd om daarbij stil te staan, door  het hoge ritme van de verwikkelingen en de wat zenuwachtige camera waarmee hij de hyperactieve Leproux volgt.

De hoofdrol is voor volbloed komiek Christian Clavier, die vooral bekend is als sidekick van bekendere sterren als Jean Reno in Les Visiteurs en van Gérard Depardieu in de Astérix et Obélix-films. De bijrollen zijn prettig bezet, door onder anderen Almodóvars Rossy de Palma als kittige schoonmaakster en oud- autocureur Stéphane De Groodt als vrijmoedige buurman die in zijn onnozele verschijningsvorm wel wat aan René van 't Hof doet denken.

Wat belegen is het gedoe rond Leproux' zoon en diens gasten. En de titel van het plaatje – 'Me, Myself and I' – wordt de kijker wat al te nadrukkelijk onder de neus gewreven. Toch is Une heure de tranquillité door de band genomen een onderhoudende komedie, waarin de zelfingenomen Leproux langzaamaan wordt gefileerd tot een egoïstische grootgrutter in leugens.