Ventoux als pure sportfilm bestempelen is te kort door de bocht, maar de film bevat zeker zulke genrekenmerken. Sport van dienst is wielrennen, en de vier centrale beoefenaars vormen een echte mannenvriendenclub. Zoals de top van de beroemde berg uit de titel al van veraf zichtbaar is, zo biedt ook het verloop van dit verhaal geen grote verrassingen – het gaat zogezegd om de reis, niet het doel.
Bart (Kasper van Kooten), Joost (Leopold Witte), André (Wilfried de Jong) en David (Wim Opbrouck) zijn een jaar of vijftig wanneer ze elkaar voor het eerst in jaren weer ontmoeten. Ooit waren ze klasgenoten en boezemvrienden; na hun eindexamens, begin jaren tachtig, fietsten ze samen de Mont Ventoux op. Nu wordt het plan opgevat die tocht opnieuw te gaan maken.
Niet alleen voor de gezelligheid. De mannen hopen ook eindelijk eens boven tafel te krijgen wat zich destijds precies heeft afgespeeld. Want er was toen ook een vijfde vriend bij, Peter (Martijn Lakemeier), die op de berg is verongelukt. En er was gedoe rond zijn meegereisde vriendin Laura (Abbey Hoes), op wie alle jongens heimelijk verliefd waren.
Sportfilms, dat zijn romcoms voor mannen. Met platonische broederliefde in plaats van erotische spanning, rivaliteit in plaats van Mars-en-Venus-misverstanden, fysieke inspanning in plaats van lange dialogen. En verder dezelfde prettige voorspelbaarheid en dosis clichés.
Regisseur Nicole van Kilsdonk, die ooit de Telefilm Zadelpijn maakte, over fietsende vrouwen, leverde het basisidee voor Ventoux een jaar of vijf geleden aan auteur en Volkskrant-columnist Bert Wagendorp. Die nam het scenarioschrijven vervolgens zo serieus dat hij al snel voldoende materiaal had voor een roman. Het gelijknamige boek verscheen eerder dan de film en werd in een mum van tijd een bestseller.
De film heeft het in zich eveneens een succes te worden , en zou dat ook verdienen. Niet omdat het verhaal zo origineel is dus, of de thema's zo diep gaan – Ventoux is schaamteloze feelgood. Maar dan wel feelgood zoals het hoort: niet te lollig of al te sentimenteel; fris en smaakvol in beeld gebracht; vol charmante acteurs. Wagendorp voorzag het verhaal van authentieke details, en Van Kilsdonk voorkwam een te hoog ouwe-jongens-krentenbrood-gehalte .
Dat is het grote verschil met bijvoorbeeld de thematisch vergelijkbare All Stars-films: Ventoux is een mannenfilm met zeer welkome feminine touch.