Statsminister af

Toch is het moeilijk voor te stellen dat de gemiddelde Britse of Amerikaanse kijker even gretig toehapt als het Nederlandse publiek. De makers van Borgen hebben naar eigen zeggen geen rekening gehouden met de internationale markt, en dat is ook wel te merken. Om alle verwikkelingen te kunnen volgen, moet je aardig op de hoogte zijn van het Deense politieke stelsel. Of – zoals in Nederland – een stelsel hebben dat er veel op lijkt.

Dat verklaart in ieder geval het Nederlandse succes van de serie: niet alleen de politieke arena voelt vertrouwd aan, ook de verschillende partijen – er zijn equivalenten van D66, VVD, PVV, etc. – en de maatschappelijke thema’s die worden aangesneden hebben amper een introductie nodig.

En dus kan de kijker zich zonder veel moeite richten op de menselijke intriges die de politieke plots de nodige sjeu geven. Want hoe boeiend vraagstukken rond vluchtelingen, emancipatie en politieke integriteit ook mogen zijn, uiteindelijk draait het toch om de personages: wat motiveert ze, hoe gaan ze met elkaar om, wie doet het met wie?

Aan zulke elementen geen gebrek in Borgen (waarvan de titel – ‘De Burcht’ – verwijst naar overheidsgebouw Christiansborg in Kopenhagen). In de eerste twee seizoenen zagen we onder meer hoe premier Birgitte Nyborg ( Sidse Babett Knudsen) een potje maakte van haar gezinsleven, en hoe haar spindoctor Kasper Juul ( Pilou Asbaek) een turbulente knipperlichtrelatie onderhield met de knappe journaliste Katrine Fønsmark ( Birgitte Hjort Sørensen). In het algemeen werd de verhouding politiek/ relatiedrama aardig gedoseerd, al mocht het soapgehalte af en toe wel ietsje minder.

In seizoen drie zijn de zaken wat dat betreft aardig in balans. [Lichte spoilers:] Een goede vondst van de makers is om het verhaal ruim twee jaar na de vorige serie te plaatsen. Birgitte is ‘statsminister’ af: ze heeft de politiek verruild voor het zakenleven en is verwikkeld in een nieuwe relatie. Kasper en Katrine zijn uit elkaar, maar hebben wel een zoontje samen. Birgittes vroegere partij is sinds haar vertrek een conservatievere koers ingeslagen, en haar groeiende onvrede daarover initieert de hoofdplot van dit seizoen: ze besluit een nieuwe partij op te richten.

Die nieuwe start geeft de serie weer iets fris. Birgitte is weer een relatief groentje en ze krijgt te maken met een aantal leuke nieuwe personages. Wat ook goed werkt, is de prominentere rol voor het nieuwsprogramma van hoofdredacteur Torben Friis ( Søren Malling), die heel actueel moet strijden tegen een opgelegde commercialisering van zijn programma. Borgen had al raakvlakken met de politieke serie The West Wing van Aaron Sorkin, nu komt daar ook iets bij van diens nieuwe reeks The News Room.

Minstens zo onderhoudend als de eerdere delen dus , dit slotseizoen. Niet dat er geen minpunten zijn: de soap rond Birgittes gezinsleven is wijselijk gereduceerd, maar daar komen wel wat matige intriges voor terug. En waarom verdwijnt Kasper Juul op den duur vrijwel uit het plaatje ? Andere verplichtingen van de acteur?

Het zijn overkomelijke bezwaren, maar ze bevestigen dat de koek opraakt en dat de makers er dus verstandig aan doen te stoppen nu het nog leuk is. Net als de makers van die andere Deense hit, The Killing, dat na drie seizoenen deden. Waren maar meer tv-producenten zo moedig.

Het derde seizoen van Borgen is nu verkrijgbaar op dvd. Geen extra's.