Johnny Depp vertrok als muzikant naar Hollywood, groeide uit tot tieneridool door zijn rol in de politieserie 21 Jump Streets en werd een gevierd acteur dankzij film als Edward Scissorhands en Ed Wood. Lange tijd was Depp echter bepaald geen favoriet bij de grote studio’s, vooral vanwege zijn voorliefde voor excentrieke personages. Volgens Depp was de meest voorkomende reactie als zijn naam in Hollywood werd genoemd: ‘Oh! Christ! The weird guy!’. In de rubriek Op Scherp een portret van de veelzijdige, altijd verrassende acteur.

De feiten
Geboren: 9 juni 1964, Owensboro, Kentucky, VS

Actief als: acteur, regisseur

Eerste film: A Nightmare on Elm Street (1984)
Prijzen: ontving drie Oscarnominaties ( Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003), Finding Neverland   (2004) en Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street  (2007); werd acht maal genomineerd voor een Golden Globe en won er één voor zijn rol in Sweeney Todd; kreeg in 1999 een Honorary César Award.

Beste film
Een duidelijke winnaar is er niet. Zijn extravagante rollen in de films van vriend en geestesverwant Tim Burton (Edward Scissorhands, Charlie and the Chocolate Factory) zijn onvergetelijk. Depp kan als geen ander totaal geschifte personages spelen die net niet over de rand gaan, zoals hij ook bewees met zijn rol als de totaal geschifte hippiepiraat Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean-serie.  Maar ook in de meer rechtlijnige, behoudendere rollen, zoals die van Peter Pan-bedenker J. M. Barrie  in Finding Neverland, haalt Depp een uitzonderlijk niveau.

Slechtste film
Private Resort. Jaren ’80 tienersekskomedie in de traditie van films als Porky’s en Fast Times at Ridgemont High, over twee vrienden die rondhangen in een chique vakantieoord in de hoop één van de mooie, rijke vrouwen te strikken. Depps eerste hoofdrol was er voor de dan 22-jarige acteur een om snel te vergeten. Het zou nog tot Edward Scissorhands (1990) duren voordat hij niet meer enkel als pretty boy werd gecast.

Handelsmerk
Net als collega’s Christian Bale en Heath Ledger is hij een acteur die volledig in zijn rollen kan op gaan. Speelt veelal excentrieke personages, die vaak niet begrepen worden door de maatschappij. Zelf omschrijft hij ze als ‘beschadigde individuen ’. Haalt zijn inspiratie voor zijn rollen vaak uit beroemdheden of andere film- en televisiepersonages. Zo stonden zowel het  Loony Tunes karakter Pepé Le Pew als Rolling Stones-gitarist Keith Richards model voor de rol van Jack Sparrow.

Johnny Depp over Johnny Depp
'Ik heb altijd de afweging gemaakt of er in een rol iets zat waarmee ik op een of andere manier een band had. Toen ik het script van Pirates las, dacht ik: dit is een vrije geest. Een soort Keith Richards. Van daaruit trek ik dan mijn plan. Acteren bestaat hoofdzakelijk uit het observeren van menselijk gedrag. Dat is wat me drijft. De kans die dit werk biedt om mensen beter te begrijpen, om een soort houvast te krijgen op de onpeilbare nukken van de menselijke geest.'
(Cinema.nl, 2005)

Wat mij overkomt bij elk personage dat ik speel, is dat als er eenmaal een connectie is met dat personage, ik hem echt begin te kennen. Je wordt heel close met hem en je houdt van hem. Het is altijd erg lastig aan het einde, die week tot tien dagen voor de laatste opname, als je de klok begint te horen tikken. Daarna ga je door een hele nare depressie. Er komt een vreemd soort verlatingsangst over je heen omdat je die persoon voor een behoorlijk lange tijd bent geweest en dan plotseling… weg.
(Cinema Confidential, 2005)

'Ik heb na 21 Jump Street besloten resoluut te kiezen voor personages waarmee ik echt iets kan. Lange tijd waren dat outsiders. Types die hun passie volgen, zelfs als die passie hen buiten de maatschappij plaatst. Ik koos inderdaad voor types zoals ik zelf.'
(Cinema.nl, 2005)

Elke acteur met een greintje van geestelijke gezondheid zal je vertellen dat onze grootste angst is om rollen te spelen die dicht bij jezelf liggen.
(Cinema Confidential, 2005)

(Over zijn beroemdheid): ‘Als de keuze gaat tussen constant aangestaard worden of in een stoel zitten in een donkere kamer, dan kies ik voor de donkere kamer.’
(Telegraph, 2009)

(Over het bedreigen van een aantal fotografen): ‘Zes gasten. Niemand nam een foto. De poëtische schoonheid van de angst in hun ogen, in hun filthy little maggots' faces, was het meer dan waard. Ik vond het niet erg om daarvoor iets van vijf of zes uur in de gevangenis te zitten.’
(Premiere, 1999)

(Over Tim Burton ): ‘De meeste mensen, als ze Tim mij aanwijzingen horen geven terwijl we het over de karakters hebben of over iets op de set, reageren stomverbaasd. Ze hebben geen flauw idee waar we het over hebben.’
(Digital Journal, 2009)

‘Ik heb die weird-stempel opgeplakt gekregen, maar ik denk dat iedereen raar is . We zouden onze individualiteit moeten koesteren, we zouden ons er niet voor moeten schamen. We hebben allemaal onze eigenaardigheden en compulsieve tics. Mensen doen zichzelf ernstig tekort doordat ze uit angst niet zien wie ze daadwerkelijk zijn.’
(The Guardian, 2006)