Binnenkort op dvd: mei

Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (Apichatpong Weerasethakul)
Dit sprookjesachtige verhaal is gebaseerd op het verslag van een man die zich al zijn vroegere levens herinnerde. Klinkt als een merkwaardig uitgangspunt voor een film die de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes won vorig jaar, maar Uncle Boonmee is toegankelijker dan Weerasethakuls vorige films. Toch gaat de regisseur hier niet voor conventionele spanning en sensatie, maar voor subtiliteit. Het resultaat: een originele, prachtig geschoten en raadselachtige vertelling over een stervende man die wordt geconfronteerd met geesten uit zijn verleden.
Sterren: *****
Extra's: korte film van dezelfde regisseur, interview met regisseur, deleted scenes.

Loft (Antoinette Beumer)
Vijf mannen delen een geheim in de vorm van een loft waar ze onbeperkt kunnen vreemdgaan. Maar wanneer daar een dode vrouw wordt gevonden, blijken de heren ook geheimen voor elkaar te hebben. Dat klinkt als een spannende paranoïde thriller, en met klinkende Nederlandse namen als Fedja van Huêt, Barry Atsma, Anna Drijver en Kim van Kooten in de hoofdrollen levert Antoinette Beumer, maker van De Gelukkige Huisvrouw, een prima film af. Eén minpunt: Loft mikt op een breed publiek en de dialogen in de film leggen daarom alle plotwendingen nog even uit.
Sterren: ****
Extra's: making-of, videoclip titelsong, trailer.

Catfish (Henry Joost en Ariel Schulman)
Of deze documentaire niet stiekem toch gewoon fictie blijkt te zijn, dat doet er uiteindelijk niet toe. Veel spannender zijn de onthullingen die gedaan worden in Catfish over wat er schuilt achter een persoonlijk profiel op Facebook. Henry Joost en Ariel Schulman volgen Nev, de broer van Ariel, die via internet verliefd wordt op Megan. Stap voor stap, haast gefilmd als een thriller, komen we achter de ware Megan, en krijgen we als kijker een spiegel voorgehouden over ons eigen internetgedrag. Dat maakt van Catfish een opmerkelijke en uiterst onwaarschijnlijke documentaire; des te fijner is daarom de gedachte dat alles toch waar zou kunnen zijn.
Sterren: ***
Extra's: interview met de makers.

Les amours imaginaires (Xavier Dolan)
Na zijn briljante debuut J’ai tué ma mère komt het Canadese 21-jarige wonderkind Xavier Dolan met een verrassende tweede film over een jongen, gespeeld door hemzelf, en een meisje, die allebei door dezelfde jongen in vuur en vlam worden gezet. Deze moderne Jules et Jim heeft geen diep plot maar vertelt met zeer geslaagde slow- motionshots en betoverende soundtrack op visueel prachtige wijze hoe ver de twee vrienden gaan in een wedstrijd om de aandacht van de engelachtige jongen.
Sterren: ****
Extra's: onbekend

Schemer (Hanro Smitsman)
Wie kent het niet, het verhaal van de jonge, in 2003 vermoorde Maja Bradaric? Daarom is het in deze losse verfilming ook niet belangrijk wie er doodgaat: dat is Jessie (Gaite Jansen). Met tijdsprongen heen en weer vertelt regisseur Smitsman het verhaal vanuit de verschillende perspectieven binnen de vriendengroep die wel/niet iets met de dood van Jessie te maken heeft. Als kijker kunnen al die verschillende versies van de avond van de moord wat verwarrend zijn. Gelukkig acteren de jonge spelers overtuigend en realistisch.
Sterren: ***
Extra's: trailer.

The Way Back (Peter Weir)
De eerste film van Weir in zeven jaar vertelt over de wil van de mens om te overleven en zijn gevecht tegen de soms wrede natuur. Toch pakt het een beetje saai uit, een film over ontsnapte gevangenen (gespeeld door Ed Harris, Jim Sturgess en Colin Farrell) in de Tweede Wereldoorlog die dagenlang over bergen lopen, en door de Siberische toendra en woestijnen slenteren. Dat begrijpt Weir ook: hij knipt veel in zijn epische verhaal, en zet flink de vaart in de 6400 kilometer lange tocht. Maar door gebrek aan onderlinge conflicten in de groep blijft The Way Back een lange zit.
Sterren: ***
Extra's: making-of.

Tournée (Mathieu Amalric)
Tournée, bekroond met de prijs voor beste regie in Cannes, biedt een intrigerend kijkje in het leven van manager Joachim ( gespeeld door regisseur Amalric), die een stel Amerikaanse danseressen over laat vliegen om door Frankrijk te toeren. We volgen Joachim in al zijn doen en laten , en krijgen tegelijkertijd een goed beeld van de volle danseressen, die met hun vrouwelijke rondingen de show stelen. Dit portret van een man die er niet in is geslaagd om iets te maken van zijn leven, brengt soms een glimlach en soms een traan.
Sterren: ***
Extra's: interviews.

Cell 211 (Daniel Monzón)
Wat als je eerste dag op het werk de slechtste dag van je leven blijkt te zijn? Het overkomt een gevangenisbewaker, die op zijn eerste dag verwond raakt door een vallend stuk plafond. Toevallig breekt net een opstand uit onder de gevangenen en de andere bewakers laten hem gewond achter. Wat nu? Om te overleven moet de bewaker doen alsof hij zelf een gevangene is. Monzón geeft met dit gegeven een verrassende twist aan het gevangenisgenre, en houdt de spanning en suspense er van begin tot eind in. Cell 211 won maar liefst acht Spaanse ‘Oscars’, de Goya’s.
Sterren : ****
Extra's: geen.

The Disappearance Of Alice Creed (J Blakeson)
Alice Creed wordt ontvoerd door twee mannen en zal pas na een flinke som losgeld worden vrijgelaten. Maar ze blijkt niet zomaar een hulpeloos meisje. En kunnen de twee ontvoerders elkaar wel vertrouwen? Met slechts drie personages, geen special effects, en benauwd kleine locaties houdt debutant-regisseur J Blakeson het minimalistisch in deze thriller, maar dat is genoeg om je twist na twist geboeid te houden. Constant word je als kijker op het verkeerde spoor gezet, en dat maakt The Disappearance een echte nagelbijter.
Sterren: ****
Extra's: audiocommentaar, storyboards, deleted scenes, outtakes

The Killer Inside Me (Michael Winterbottom)
Een masochistische moeder die je jeugd verpest voedt een zieke geest; kijk maar naar hulpsheriff Lou Ford (Casey Affleck). Hij is uiterst charmant en vriendelijk maar ook een slimme moordenaar die al zijn sporen wist. Dat gaat mis wanneer hij een relatie begint met een prostituee die hij eigenlijk moet oppakken. Winterbottom toont in deze film noir Fords gewelddadigste en meest sadistische momenten. Dat maakt de film soms moeilijk om naar te kijken. Maar door het stijlvolle camerawerk en Afflecks intrigerende acteerwerk blijft The Killer Inside Me de moeite waard.
Sterren: ****
Extra's: drie featurettes, trailer

Hereafter (Clint Eastwood)
Regisseur Eastwood heeft topdrama’s gemaakt , maar pakt het beduidend minder goed aan met Hereafter: dit spirituele drama over leven na de dood is een aaneenschakeling van geforceerde onwaarschijnlijkheden. Alle drie de hoofdpersonages – een ex-medium (Matt Damon ), een sceptische journaliste en een tweelingbroer – zijn sympathiek en hebben potentie, maar krijgen zwakke teleurstellende verhaallijnen. Sentimenteel en intens op z’n Eastwoods, maar Hereafter wordt nooit een Million Dollar Baby.
Sterren: **
Extra's: drie making-ofs.

Black Venus (Abdellatif Kechiche)
Saartjie Baartman was het bekijken waard: de zwarte vrouw die in de negentiende eeuw vanuit Zuid-Afrika meeging met haar blanke baas belandde uiteindelijk als attractie op de kermis. Regisseur Kechiche (La graine et le mulet) stelt met deze verfilming van haar leven de vraag hoe vrijwillig Saartjie daar stond. Critici vonden dat de regisseur ethische grenzen overschrijdt met deze voyeuristische film, maar het prachtig gefilmde Black Venus blijft uiteindelijk een film over menselijkheid – van zowel Saartjie als haar aanschouwers.
Sterren: ****
Extra's: geen.

Sonny Boy (Maria Peters)
Sonny Boy, gebaseerd op het gelijknamige boek van Annejet van der Zijl, gaat over de relatie tussen een Surinaamse student en een Nederlandse moeder tijdens de jaren twintig, en alle drama dat hierbij komt kijken in een nogal racistisch Nederland. Een hoog budget voor de  bombastische explosies in de oorlogsscènes leidde regisseuse Peters bij het maken van Sonny Boy af: slordige regie en houterig acteerwerk voeren de boventoon.
Sterren: **
Extra's: trailer, making-of.

No Et Moi (Zabou Breitman)
Na een spreekbeurt over de dakloze No, neemt de dertienjarige Lou deze jonge zwerfster tijdelijk in huis, bij haar ouders. Dat zorgt voor spanningen (is ze te vertrouwen?), maar ook veel ontroerende momenten. De film weet knap de vraag te stellen wat naastenliefde tegenwoordig nog betekent. Een perfecte jonge cast maakt van No Et Moi een ongelooflijk sterk drama.
Sterren: ****
Extra's: geen.