Voor de film Life In A Day kon iedereen insturen. Het resultaat is verrassend genoeg ontroerend en fascinerend.

Het jongetje zit zichzelf in de weg – dat zie je zo. Zijn moeder is net thuis uit het ziekenhuis: er hangen zakjes met roze vloeistof aan haar lijf, ze strompelt door huis. En juist deze dag heeft zijn vader ‘een familieproject’ bedacht. Het lijkt  een excuus om het dwarse gedrag van de jongen te doorbreken . ‘Het wordt een video,’ zegt zijn vader. ‘Het moet ook een beetje leuk zijn.’

Het filmpje is een van de 80 duizend die werden ingestuurd voor het project Life In A Day. ‘Film je leven op 24 juli 2010’ was de opdracht die producent Ridley Scott en regisseur Kevin MacDonald (Last King of Schotland) de wereld gaven; het materiaal werd gebruikt voor een documentaire. Het moest een ‘ tijdcapsule’ worden, die laat zien hoe de wereld er nu uitziet.

Het resultaat viel te voorspellen: Life In A Day is een aaneenschakeling geworden van alle momenten tussen opstaan en slapen, van toiletbezoek tot trouwerijen, van geboortes tot gelal. Langere filmpjes gemengd met thematische sequenties.

Wel verrassend: het blijft anderhalf uur lang afwisselend ontroerend en fascinerend. Dat komt omdat er genoeg pareltjes tussen de 331 gekozen fragmenten zitten. Of die nu een enkel shot beslaan, of miniatuurverhaaltjes zijn.

Maar het is vooral de verdienste van editor Joe Walker: knap creeërt hij een samenhang tussen de fragmenten, tussen slordige filmpjes en clips van topkwaliteit. Met MacDonald blijft hij weg van stoeiende kittens, grappige ongelukken of boze monologen – de voorspelbare hits op YouTube. Wel laten ze een jongen zien die zich voor het eerst scheert en een man die flauwvalt tijdens de keizersnee van zijn vrouw.


Het is voornamelijk een vrolijk geheel – een ode aan het leven. Want voor veel inzenders moest het blijkbaar vooral ‘ een beetje leuk’ blijven. De vooraf gestelde vraag ‘waar ben je bang voor’ leverde wel iets op, maar het zijn de overlevers van dodelijke ziektes die je ziet. Over politiek wordt amper gesproken. Arme mensen vertellen over hun situatie zonder in een klaagzang te vervallen. Er zijn een paar ruzies. Maar zonder de doden die toevallig die dag vielen tijdens de uitgebreid gefilmde Love Parade in Duisburg was Life In A Day een optimistische bedoening gebleven.

Een ander nadeel komt door de oproep zelf. De inzenders zijn mensen die toegang hebben tot internet en een camera bezitten. Die, in de meeste gevallen, Engels spreken. En die snappen hoe beeld werkt: filmpjes met zwiepende camera’s haalden de documentaire niet.

Om er geen compleet westerse bedoening van te maken, hadden de makers vijfhonderd goedkope camera’s elders uitgedeeld, zodat ook het leven van een schoenpoetsertje wordt gevolgd. En een aantal welgestelde mensen keek verder dan de eigen omgeving: in Dubai werd een tuinman geportretteerd; in Kabul liet een Afghaanse persfotograaf het normale leven zien . Maar zelfs dan schemert er toch een westerse blik door: MacDonald mengde de beelden van de markt daar met die van een ‘army wife’ die met haar man in Afghanistan chat.

Life in A Day is daardoor misschien te veel een ‘ pleaser’ om echt een tijdcapsule van de wereld te zijn. Maar het blijft een uniek document over deze tijd, waarin een internet-community aan een half woord genoeg heeft om zijn meest intieme of nietszeggende momenten aan de wereld te laten zien.

Life in A Day (regie Kevin MacDonald) is vanaf 24 juli op YouTube en in een aantal bioscopen te zien. De première in Nederland vindt echter al plaats op 8 februari, in de Amsterdamse Stadsschouwburg.