1.
La vie d’Adèle
Nieuwkomer van het jaar is ongetwijfeld actrice Adèle
Exarchopoulos, die de hoofdrol speelt in een film die zo dicht op de huid zit,
dat het – zo bleek achteraf – ook de actrices wel eens te ver ging. Maar deze
film is zo levensecht en zo energiek, dat het opwindendste niet eens die
veelbesproken, tien minuten durende lesbische seks-scène is, maar de
overrompelende verliefdheid tussen filmpersonages Adèle en Emma.
2
.
Django Unchained
Zoals al Tarantino’s films een ‘guilty pleasure’,
want Tarantino is een meester in het genre ‘Style over substance’. Maar wat een
stijl! Visueel en verbaal virtuoos en met een opvallend aangrijpend einde.
Babyface DiCaprio is prima gecast als amorele plantagehouder. En een terechte
Oscar voor Christoph Waltz.
3.
Paradies: Glaube
Zo zwartgallig en pijnlijk grappig als de
Oostenrijker Seidl zijn er maar weinig. Wie anders laat een trilogie over geloof
, hoop en liefde gaan over respectievelijk godsdienstwaanzin, afvallen en
sekstoerisme? Van het drietal is Glaube het pijnlijkst. En het grappigst. En ook
het best.
4.
La grande bellezza
Een waardige opvolger van Fellini’s La dolce vita
, deze caleidoscopische, episodische film over socialite Jep Gambardella, die op
zijn 65ste zijn leven overziet en niet blij is met wat hij tot dusver heeft
gepresteerd. Met de beste feestscènes ooit gefilmd.
5.
The Act of Killing
Surrealistische documentaire over massamoordenaars
in Indonesië, die niet alleen nooit berecht maar zelfs nog steeds aan de macht
zijn. Omdat ze voor deze film hun wandaden naspelen begint een van hen, Anwar
Congo, zich af te vragen of hij toen niet al te voortvarend te werk is gegaan.
Vervreemdend, ongelooflijk en huiveringwekkend. Met onvergetelijke slotscène.
6.
Inside Llewyn Davis
Zoveelste stijlvaste, intelligente en vilein-
grappige film van de Coen Brothers, zou wel eens de grote doorbraak van
hoofdrolspeler Oscar Isaac kunnen worden. Hij is namelijk perfect als de
irritante, egocentrische, maar zeer getalenteerde folkzanger Llewyn Davis, die
in het New York van 1961 op zoek is naar een publiek. En een slaapplaats.
7.
The Lunchbox
Zeer terechte festival darling uit India vertelt mooi
melancholiek verhaal over ongelukkig getrouwde vrouw die haar man iedere dag
broodtrommeltje vol lekker eten stuurt, maar nooit iets terug hoort. Tot de dag
dat het trommeltje verkeerd bezorgd wordt, en de weduwnaar die ze ontvangt
ineens briefjes begint te schrijven. Subtiel, niet sentimenteel en inspirerend
.
8.
De wederopstanding van een klootzak
Voor mij de verrassing uit
Nederland van het afgelopen jaar! En het was een goed jaar, waarin uiteenlopende
films als Borgman, Boven is het stil en De nieuwe wildernis werden gemaakt.
Alleen de titel van Klootzak is slecht. Het verhaal, de toon en vooral de
schilderachtige beelden zijn prachtig.
9.
Lore
Rauw-realistische film over kinderen uit nazi-gezin die aan het
eind van de oorlog – als Hitler al verslagen is – heel Duitsland door moeten op
de vlucht voor de overwinnaars. Puber Lore moet niet alleen haar broertjes en
zusjes beschermen, maar ook nog in het reine komen met de wandaden van haar
ouders. Ondanks het zware onderwerp een poëtische film. Dankzij het fraaie
camerawerk en de gevoelige regie van de Australische Cate Shortland.
10.
Sightseers
Een van de grappigste films van het afgelopen filmjaar komt
uit Engeland. Geen dijenkletsen of grappige dialogen, want de zwarte humor komt
vooral voort uit de situaties. Vers koppel trekt met hun caravan door Engeland
en laat een spoor van lijken achter.