1.
Post Tenebras Lux
De Mexicaanse regisseur Carlos Reygadas situeerde
het verloren paradijs in zijn eigen achtertuin, om er genadeloos de zondeval van
moderne Adams en Eva’s te schilderen. Wonderschoon, confronterend en akelig
relevant.
2.
Gravity
Eindelijk een film die 3D op een (waan!)zinnige manier
gebruikt voor een adembenemende wedergeboorte tussen hemel en aarde waar
instinct het wint van emotie en intellect. Klaustrofobisch en weids tegelijk.
3. Mud
Ruige, onheilspellende ode aan de liefde waarin een 14-jarige jongen op zijn
eigen intuïtie leert vertrouwen nadat hij aan de flanken van de Mississippi een
moordenaar (glansrol van Matthey McConaughy) ontmoet.
4.
Borgman
Met satanisch genoegen bespeelt Borgman zijn door schuldgevoel
geplaagde, welvarende slachtoffers. De her-schepper geeft met cement verzwaarde
lijken als waterplantjes een griezelig mooi tweede leven.
5.
Blue Jasmine
Cate Blanchett acteert door de randen van haar typetje
heen en brengt als gevallen rijkeluisloeder een voor Woody Allen zeldzame
ontroering teweeg in een geslepen moraalspel over winnaars en verliezers.
6.
Spring Breakers
Bikini-bakvissen met Britney Spears-teksten op zoek
naar een verzetje storten zich als lemmingen op de harde achterkant van de
amerikaanse droom die ze alleen uit videoclips kennen. Auw!
7.
In Another Country
Bescheiden, slim, speels drieluik rond een dartele
Isabelle Huppert dat bewijst dat een paraplu, een strandwacht en een vuurtoren
genoeg zijn om een filmjuweeltje te scheppen.
8.
Broken
Ontwapenend sensitief coming of age-drama over de veerkrachtige
, 13-jarige Eloise die gruwelijk in aanraking komt met geweld. Met betoverende
liedjes van Blur-frontman Damon Albarn, gezongen door hoofdrolspeelster Eloise
Laurence.
9.
The Patience Stone
Alleen al vanwege het waanzinnige kleurenpalet
bijzonder pamflet tegen de rechteloosheid van Afghaanse vrouwen, waarin
cranberryrood, ambergeel en saffierblauw het opnemen tegen de grijstinten van
een verwoeste stad.
10.
Evil Dead
Sterke remake met een in bloedrood verzadigde apotheose waar
Newman’s ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue I’ bij verbleekt. Tof camerawerk
, goed tempo, zelfs sterke karakters. Ook bruikbaar als anti-drugsverslavings-
film.