Op een dag dat ik niks te doen heb, wil ik hem wel afmaken,’ zei
George Sluizer tien jaar geleden in de Filmkrant over
Dark Blood, zijn onvoltooide Amerikaanse productie die de geschiedenis in is
gegaan als de laatste film van acteur
River Phoenix.
Die dag is er dan eindelijk gekomen: op
donderdag 27 september beleeft de film tijdens het NFF zijn première, bijna
twintig jaar nadat Phoenix in Los Angeles op de stoep van nachtclub The Viper
Room op 23-jarige leeftijd aan een drugsoverdosis overleed. Maar het is niet uit
luxe dat Sluizer Dark Blood dan toch heeft kunnen afronden.
Vanuit
zijn woonplaats Nice vertelt de ernstig zieke tachtigjarige cineast nog maar
eens hoe de slagaderbreuk in 2007 hem deed beseffen dat het nu of nooit was: ‘
Het kwam op me af als een must. Ik ben eerst een tijdje doodverklaard. Daarna
even niet, daarna weer wel. Al het creatieve werk dat erin zat, in die
vuilnisbak met troep, dat wilde ik gewoon zo goed mogelijk achterlaten.’
Die ‘troep’, de grofweg tachtig procent van Dark Blood die uiteindelijk werd
opgenomen, kent zijn oorsprong begin jaren negentig, als de onbekende
Australische scenarioschrijver
Jim Barton een script naar Sluizer stuurt over een jonge kluizenaar (Boy)
die een Hollywoodkoppel met autopech in de woestijn redt en vervolgens gijzelt.
Sluizer, die met zijn meesterlijke thriller
Spoorloos uit 1988 de aandacht van Hollywood op zich had gevestigd, was er
gelijk van overtuigd dat River Phoenix de ideale kandidaat was voor de rol van
Boy. Het tieneridool, die dankzij prachtrollen in onder meer
Stand by Me (1986) en
My Own Private Idaho (1991) te boek stond als een van Hollywoods grootste
talenten, combineerde zijn knappe uiterlijk en bravoure met een overrompelende
kwetsbaarheid, wat hem zowel voor als na zijn dood vergelijkingen opleverde met
de eveneens veel te vroeg gestorven
James Dean.
Pesterijen en sterallures
Via een hoop omwegen – ook tweede keus
Johnny Depp werd benaderd, maar die las volgens Sluizer in die tijd alleen
maar scripts van vrienden – belandde hij dan toch om de tafel met de jonge
filmster.
Sluizer: ‘Ik had een ontzettende koppijn die dag. Het eerste
wat hij deed was van de tafel vliegen en naar de apotheek rennen om aspirines te
halen.’ Met diva
Judy Davis (
A Passage to India) in de rol van de vrouw die Boy het hoofd op hol brengt,
haalde Sluizer een absolute tegenpool van dierenactivist Phoenix in huis. De
enige persoon die hem er in zijn carrière ooit onder kreeg, noemt hij haar zelfs
. En dat zegt wat van een man die ooit samenwerkte met de gestoorde Duitse
acteur
Klaus Kinski en tijdens een ruzie bijna door hem in keel en ogen werd
gestoken. Davis irriteerde haar tegenspeelsters onder meer door dialoog expres
te zacht uit te spreken.
‘Als ik haar dan vroeg om harder te praten
, zei ze dat ze daar geen trek in had, dat de anderen maar betere oren moesten
hebben.’ Ook Sluizer treiterde ze, door te eisen dat hij haar alleen van haar ‘
goede’ kant mocht filmen, en al helemaal niet van onderen, want dan zou de
kijker haar neusgaten wel eens kunnen zien. Maar nu Sluizer het materiaal
allemaal weer heeft kunnen bekijken, ziet hij van al die pesterijen en
sterallures weinig terug. In tegendeel. ‘Ik wil niet sentimenteel doen. Maar er
zijn een tweetal scènes waarin ze zo goed speelt, en dan ga ik huilen, dat vind
ik zo mooi.’
Ook van de moeizame relatie tussen Phoenix en Davis
merk je in de film volgens Sluizer niets, en dat terwijl het toch behoorlijk
heftig was. Op verzoek van River werden de intiemste scènes als laatste gepland
, omdat zelfs iets simpels als haar arm aanraken al moeilijk voor hem was.
Knip- en plakwerk
Het is dan ook wrang dat niet het gedrag van
Davis, of de storm die de set in de woestijn in een modderbad veranderde, tot de
ondergang van Dark Blood hebben geleid, maar het drugsgebruik van de
zachtmoedige Phoenix. Sluizer was op de hoogte van de zwaktes van zijn
hoofdrolspeler, trok zelfs voor de opnames samen met hem een aantal dagen door
de bergen van Utah om te ontsnappen aan de verleidingen van Hollywood. Toch ging
het mis, op de ochtend van Halloween, 1993. Er werd nog gekeken of de film niet
kon worden afgemaakt met behulp van special effects, of met een andere acteur,
maar al snel verdween Dark Blood in de la met mytische, nooit voltooide films.
Maar nu is er dan toch, met het nodige creatieve knip- en plakwerk en donaties
van over de hele wereld via crowdfundingplatform CineCrowd, een uiteindelijke
versie. Al is het nog maar de vraag of de film ook wereldwijd te zien zal zijn,
aangezien Sluizer de negatieven ooit uit de kluis van een
verzekeringsmaatschappij liet stelen. Tot blijdschap van diezelfde
verzekeringsmaatschappij overigens, het scheelde hen weer in de
verbrandingskosten.
Teaser Dark Blood