Zo’n dubbelleven is mij niet vreemd: mijn liefde voor superhelden heeft
altijd iets gehad van een heimelijke affaire. Als kind woonde ik in Canada, waar
maskers en capes de kindercultuur domineerden – ’s morgens en ’s middags
zoefden Spider-Man en Astro Boy op tv door babyblauwe cartoonhemels, in de
schoolbus werden de nieuwste X-Men-comics geruild tegen dierbare Superman-
klassiekers, en met Halloween waren de straten van ons prairiedorp bezaaid met
kleine Hulkjes en Batgirls.
Alleen bij mij thuis en op mijn
christelijke privéschooltje werd de liefde niet gedeeld. Mijn moeder, die stug
bleef voorlezen uit Bartje en Snuf de Hond, vond al dat gewelddadige Amerikaanse
gedoe maar niks. En op school leerden we dat er maar één Superheld bestond – en
Die kwam niet van Krypton.
Het gaf de helden een nóg spannender
tintje. Comics waren een heuse illegale handel op het schoolplein. En de paar
glimpen die ik opving van de kleverige voltreffers van Spider-Man, zodra mijn
moeder even de kamer uit was, bleven nog uren nasidderen wanneer ik weer netjes
was teruggeschakeld naar het Walt Disney-kanaal.
Zo’n vijfentwintig
jaar later ben ik filmjournalist voor een culturele club met een respectabel
imago, en daarmee nog altijd terughoudend over mijn liefde voor geflipte
burgerwachten in maillots. Ik kan oprecht genieten van de subtiliteiten van
Michael Haneke en Terrence Malick en Hirokazu Kore-eda, maar intussen moet ik me
al maanden beheersen om de voorpret over The Dark Knight Rises (eind deze maand
in de bioscoop) in bijzijn van mijn collega’s een beetje binnen de perken te
houden.
Wat ik maar wil zeggen is dit: als ik de komende week in San
Diego word omringd door 130.000 onvervalste geeks om verslag te doen
van Comic-Con, ’s werelds grootste evenement voor strip-, film-, tv-serie- en
game-verslaafden, dan sta ik daar natuurlijk in de eerste plaats als zuiver
professionele, keurig objectieve journalist. Maar mocht er desondanks in mijn
stukken enig begrip doorschemeren voor de opwinding van de fanboys wanneer de
nieuwste Superman-film wordt gepresenteerd, wanneer Peter Jackson een fragment
van The Hobbit vertoont, of de makers van Lost verklappen waar hun aankomende
sciencefictionserie over gaat, nou ja, dan weet iedereen bij dezen waar dat aan
ligt.
Nu alleen nog aan mijn moeder uitleggen waar ik naartoe ga.