1. The Master
Het grootste mysterie dat het afgelopen jaar in de Nederlandse bioscopen te zien was. Gedraaid op celluloid van 70mm. Met ge-wel-di -ge rollen van Philip Seymour Hoffman en Joaquin Phoenix.

2. Post Tenebras Lux
Ruige, associatieve en instinctieve film, waarin Carlos Reygadas plaats inruimde voor zijn diepste gevoelens, zijn herinneringen , dromen, wensen en angsten. En een met de computer gegenereerde, vuurrode duivel met een gereedschapskist in zijn hand

3. La vie d’Adèle
Het ging zo vaak over de seksscènes en het gekibbel tussen regisseur Abdellatif Kechiche en actrice Léa Seydoux achteraf dat je bijna zou vergeten hoe goed de debuterende Adèle Exarchopoulos is en hoe mooi La vie d’Adèle het leven laat zien zoals het is.

4. The Act of Killing 
Verbijsterende combinatie van documentaire en speelfilm, waarin moordenaars lachend hun wandaden naspelen; regisseur Joshua Oppenheimer is een geniale manipulator.

5. Like Father, Like Son
Ontroerend, zeer fijnzinnig familiedrama over een stel dat er na zes jaar achter komt dan hun zoontje is verwisseld bij zijn geboorte. Ik zie nu al op tegen de Hollywood-remake.

6. To the Wonder
Van het plotje moet de film het niet hebben, en het is maar moeilijk te bepalen waar je nu precies naar zit te kijken. Maar wat is het mooi! En wat blijft de film toch lang in je hoofd zitten.

7. La Grande Bellezza
Een film met koorzang van Henryk Górecki én Arvo Pärt én Italiaanse popliedjes moet wel edelkitsch zijn. Maar – zie 6 – wat is het mooi! En wat blijft de film lang in je hoofd zitten.

8. Ne me quitte pas
De meest bijzondere Nederlandse documentaire sinds Renzo Martens Enjoy Poverty. Nederlandse documentaires die ook niet onvermeld mogen blijven: Wakker in een boze droom van de Latasters en het geweldige experiment 15 attempts van Alyona van der Horst.

9. Spring Breakers
Superieure B-film met mooie meisjes in bikini’s en James Franco als blanke gangsterrapper met een mond vol gouden tanden. En misschien wel een ‘boodschap’ over de Amerikaanse jongerencultuur.

10. Gravity (in IMAX)
Er schijnt niks van te kloppen, zeggen ruimtevaarders die het kunnen weten, maar ik heb anderhalf uur op het puntje van mijn stoel gezeten.