De slechte tovenaar Saruman uit Tolkiens
Lord of the Rings-trilogie heeft als een van zijn belangrijkste wapens zijn
stem. Onder andere omdat hij precies de juiste, diepe, melodieuze stem had werd
Christopher Lee voor die rol in Peter Jacksons verfilming gecast. De acteur
was echter diep teleurgesteld toen hij merkte dat zijn personage in de bioscoop
de
tweede film niet eens zou overleven, terwijl Saruman in het boek tot het
einde een kleine, maar belangrijke rol blijft spelen. Het was de zoveelste in
een reeks van decepties gedurende zijn carrière, die zo mooi begon.
Eind
jaren vijftig, zijn doorbraakjaren, zette Lee voor de Hammer studio's een
geweldige
Dracula neer. Hij had bijzonder weinig tekst, maar gebruikte zijn mimiek en
zijn smeulende ogen om de vampier afwisselend hooghartig, duister verleidelijk
en demonisch gevaarlijk te laten lijken. Er was een iconische filmschurk geboren
, een schitterend Brits antwoord op de Hollywood-Dracula Bela Lugosi.
Maar
met zijn carrière ging het razendsnel bergafwaarts. Hij moest, met steeds
grotere tegenzin, opdraven in een treurige reeks vervolgfilms. Hij spreekt
vloeiend Frans, Duits, Italiaans en Spaans, maar mocht op de set nog slechts
sissende geluiden maken. Een dieptepunt was een rol in de historische film
Eugenie, die later opeens een softpornofilm bleek te zijn. 'Nadat ik van de set
was verdwenen gingen alle kleren uit,' vertelde hij later.
Laat in zijn
carrière kwam het toch nog helemaal goed met Lee. Zijn Count Dooku (uit de
Star Wars-prequels) en Saruman waren weer filmschurken van formaat.
Dracula is op 26 december om 1.10 uur te zien op BBC 2.
(Deze column verscheen ook in het dubbeldikke eindejaarsnummer van de VPRO-gids.)