Deze maand op dvd

2 oktober
The Keeper Of Lost Causes (Mikkel Nørgaard)
In deze film lopen twee verhaallijnen door elkaar. Of eigenlijk naar elkaar toe . In de eerste wordt een jonge politica ontvoerd en in een kooi gevangen gehouden. In de tweede volgen we de norse inspecteur Carl Mørck, die vijf jaar later haar zaak opnieuw onderzoekt. De film is gebaseerd op De vrouw in de kooi van bestsellerauteur Jussi Adler-Olsen en is een heel behoorlijke politiethriller, die ook als je het boek gelezen hebt nog steeds spannend is. Veel klopt, en toch ontbreekt er iets: verrassing.
Sterren: ***

Vochtige Streken (David Wnendt)
Persoonlijke hygiëne is overschat, betoogt de vrijgevochten Helen (Juri), die bij haar erotische experimenten de grenzen van de fysieke goede smaak voortdurend met armlengtes overschrijdt. Na een fatale slag aan een aambei belandt ze in het ziekenhuis, waar ze haar pijlen richt op de aantrekkelijke verpleger Robin (Letkowski). Slim opgezette, vermakelijke shock-romcom, die op het dramatische vlak wat te gekunsteld blijkt om aan het hart te gaan. En uiteindelijk eerder rolbevestigend dan taboedoorbrekend uitpakt. Naar de gelijknamige schandaalroman van presentatrice/actrice Charlotte Roche.
Sterren: ***

7 oktober 2014
City of Violence (Jérôme Salle)
Regisseur van deze rauwe politiethriller is Fransman Jérôme Salle en de hoofdrollen zijn voor Amerikaan Forest Whitaker en Brit Orlando Bloom. Afgezien daarvan is City of Violence een Zuid-Afrikaanse film. Opgenomen op locatie in Kaapstad met een (verder) Zuid- Afrikaanse cast en crew. Salle nam zijn cast mee naar door drugsbendes gerunde townships en besteedde veel aandacht aan authenticiteit, omdat hij met deze film serieus genomen wil worden. En dat lukt ook. Meestal. De stad, het geweld en de personages voelen echt. Wel jammer dat de plot - compleet met politieke samenzweringen - zo verzonnen voelt.
Sterren: ***

14 oktober
X-Men: Days of Future Past (Bryan Singer)
Bryan Singer keert terug als regisseur van de superhelden die hij veertien jaar eerder met groot succes in de bioscoop lanceerde. Via een ingenieuze plotconstructie rondom tijdreizen, weet hij de X-Men uit het verleden en die uit de toekomst samen te brengen voor een avontuur waarin de mutanten in meerdere tijdlijnen moeten vechten voor een veilige toekomst. Singer heeft veel aandacht voor de vele verschillende personages en hun ontwikkelingen, en vult dat perfect aan met humor en fraai visueel spektakel.
Sterren: ****
Extra's: bloopers, Trask Industries wapengalerij, bioscooptrailers en een sneak peak van Exodus: Gods and Kings.

Joe (David Gordon Green)
In het rauwe drama Joe bewijst Nicolas Cage dat we hem nog niet hoeven af te schrijven als serieus te nemen acteur. Zijn personage is een opvliegende alcoholist die hard probeert op het rechte pad te blijven. Wat steeds moeilijker wordt wanneer hij zich ontfermt over een naïef joch (Sheridan uit Mud) met een gewelddadige vader. Het Texaanse decor van Joe is aan de groteske kant, vol criminelen en halvegaren, maar veel individuele scènes voelen authentiek aan, mede dankzij de van de straat geplukte figuranten. En de poëtische regie verleent alle ellende een prachtig randje.
Sterren: ****

21 oktober

The Edge of Tomorrow (Doug Liman)
Cruise is majoor Cage, een witteboordenofficier die in de nabije toekomst door zijn geallieerde generaal naar het front wordt gestuurd om weerwerk te geven aan buitenaardse, spinachtige wezens ('Mimics'). Nog vóór hij de veiligheidspal van zijn Japans sprekende gevechtsuitrusting heeft kunnen ontgrendelen, ligt de kantoormajoor aan gort. Maar omdat een klodder Mimic-bloed zijn bloedbaan vervuilt, is Cage na deze en elke volgende fataliteit klaar voor weer een nieuw rondje apocalyptische scifi-actie. Groundhog Day op testosteron dus. Ondanks de standaard ontknoping een bovengemiddeld intelligente, zwartkomische actiefilm.
Sterren: ***
Extra's: Een ijkje achter de schermen, met aandacht voor de 'making of' van het wapentuig en de monsters in de film.

22 Jump Street (Phil Lord & Christopher Miller)
Vervolg op de politiekomedie 21 Jump Street (losjes gebaseerd op de gelijknamige tienerserie uit de jaren tachtig) raast weer van de ene zelfbewuste knipoog naar de volgende, terwijl de plot van die eerdere film min of meer is gekopieerd . Locatie van de undercover-actie is ditmaal een universiteit, in plaats van een middelbare school, wat allerlei parodieën op studentenfilmclichés oplevert. Hill en Tatum zijn op dreef als stuntelduo, zeker in een aantal prima slapstickscènes, al gaat het aantal piemel- en homograppen op den duur wel vervelen. De beste grap is trouwens bewaard voor het einde.
Sterren: ***