Het komische drama Together (2000) betekende de doorbraak voor Lukas Moodysson. ‘Het is een misverstand dat een waardevol kunstwerk duister zou moeten zijn.'

De film 
Elisabeth neemt de benen wanneer haar dronken man haar slaat. Zij en haar kinderen kunnen terecht in de commune van haar broer. Het zijn de jaren zeventig; leefgemeenschap Tillsammans (‘Tezamen’) predikt marxistische idealen en vrije liefde, de maaltijden zijn vegetarisch. Door de inbreng van Elisabeths kinderen worden de idealen van de groep getoetst , lopen de spanningen hoog op, maar blijkt er ook ruimte voor verandering.
 
Het idee 
Ondanks de plofkapsels, wollen vesten en Abba en Nazareth op de soundtrack is Together volgens Moodysson geen film over de jaren zeventig. Het ging er hem om hoe mensen reageren als ze op elkaars lip leven. Hij zag als kind het gemeenschapsleven van een afstand, als buurjongetje. In Together bekijkt hij de commune ook door de ogen van de kinderen, die aan hun lot worden overgelaten, en weinig begrip kunnen opbrengen voor de grillen van de volwassenen. De toon van de film is bitterzoet: de warme commune vervalt maar al te snel in gekonkel. Maar Moodysson begrijpt de fouten van de ouders ook, en blijft sympathie voor ze houden. In interviews benadrukt hij dat hij houdt van al zijn personages en dat hij ze het beste wenst.



De ontvangst 
Moodyssons empathische blik was al aanwezig in zijn debuutfilm, Fucking Amal, een grote hit in eigen land en een bescheiden hit in de rest van Europa. Together, zijn tweede, zorgde ook voor furore buiten de landsgrenzen. De film deed het ook erg goed in Amerika. Together won prijzen en Moodysson zelf kwam ook geen aandacht tekort, met onder meer de regieprijs op het filmfestival van Seattle en een nominatie voor European Discovery of the Year bij de European Film Awards. We kunnen met recht spreken van zijn doorbraak . 

En daarna… 
Kort na het uitbrengen van Together liet Moodysson in interviews weten dat echt goede films volgens hem opbeurend zijn. ‘Het is een misverstand dat een waardevol kunstwerk duister zou moeten zijn. Het tegenovergestelde is waar: als je films wilt maken met waarde voor het publiek, voor de mensheid, dan horen deze hoopvol en warm te zijn.’ Toch is de opvolger van Together, Lilja 4-ever, allesbehalve warm: de film gaat over seksslavernij en armoede in Oost- Europa. Low-budget opvolger A Hole in my Heart was nog zwartgalliger – een hyper-expliciete verzameling ellendige gebeurtenissen op de set van een low-budget pornofilm. Moodysson ging verder op de experimentele weg met Container, een aaneenschakeling van sfeerimpressies in zwartwit met als enige begeleiding een gefluisterde, poëtische voice- over. Het publiek bleef weg. Het Engelstalige drama Mammoth was alweer een stuk toegankelijker, maar pas met We Are the Best raakte Moodysson de juiste snaar weer. Een opbeurende, semiautobiografische film (gebaseerd op de jeugd van zijn vrouw) over een bitterzoete kindertijd. Net als Together dus.