In de VPRO Cinema Collectie vertellen gerenommeerde regisseurs over hun doorbraakfilm. Monster’s Ball leverde Halle Berry als eerste zwarte actrice een Oscar op. En de Zwitserse regisseur Marc Forster zou blockbusters als Casino Royale en World War Z maken.

De film
De man van Leticia (Halle Berry) zit in de dodencel. Ze heeft in haar eentje haar handen vol aan de opvoeding van hun zoon . Gevangenisbewaarder Hank (Billy Bob Thornton) heeft eveneens een getroebleerde relatie met zijn zoon. Daarnaast zorgt hij voor zijn bedlegerige, racistische vader. Een tragedie brengt Leticia op Hanks pad, maar het raciaal gesegregeerde zuiden van Amerika blijkt een moeilijke omgeving voor hun ontluikende liefde. 
 
Het idee 
Na het uitbrengen van Monster’s Ball had iedereen het over de centrale seksscène. De voor Hollywood-begrippen expliciete beelden zijn meer dan een publiciteitsstunt. Marc Forster benadrukt dat de personages in deze scène hun onderdrukte gevoelens voor het eerst kunnen uiten. De emotionele doorbraak komt goed over. Hij probeert in zijn films het fysieke aspect van emotie te tonen, voorbij de dialoog. Daarbij vertrouwt hij volledig op zijn acteurs: ‘Als regisseur moet je je acteurs diep in de ogen kijken, en je dingen herinneren die je ooit vergeten bent. Anderen weten soms iets wat jij niet weet.’ Zijn immense vertrouwen in zijn acteurs en in de kracht van het onuitgesprokene is voelbaar in elke scène in Monster’s Ball. 



 
De ontvangst 
Dat de acteurs fenomenaal zijn vond men ook bij de Oscars: Halle Berry kreeg het felbegeerde beeldje voor Beste Actrice, als eerste zwarte vrouw in de geschiedenis. Helaas speelde ze daarna voornamelijk in artistieke en commerciële flops als Catwoman, waarvoor ze een Razzie voor Slechtste Actrice kreeg, die ze als eerste actrice stoer zelf in ontvangst kwam nemen. Producent Lee Daniels, voor wie Monster’s Ball zijn eerste project was, had meer succes. Voor Precious, zijn regiedebuut, wist actrice Mo’ Nique ook een Oscar te winnen, voor Bijrolspeelster. Monster’s Ball deed het ook goed bij de pers: gerenommeerd criticus Roger Ebert noemde dit de beste film van 2001. 
 
En daarna… 
Volgens Marc Forster veranderde Monster’s Ball zijn leven: hij begon als regisseur van kleine Amerikaanse dramafilms en werd opeens een grote naam in Hollywood. Zo maakte hij de blockbuster World War Z en de James Bond-film Quantum of Solace. Maar ook in deze miljoenenproducties bleef de regisseur het menselijke en politieke aspect benadrukken: Quantum of Solace is misschien wel de enige Bondfilm waarin niet de wereld, maar de watervoorraad van een derdewereldland op het spel staat . Ook films als Finding Neverland, gebaseerd op het leven van Peter Pan-bedenker J. M. Barrie, en zijn verfilming van Khaled Hosseini’s bestseller De vliegeraar zijn films die de innerlijke belevingswereld van de personages boven actie verkiezen. Het meest tekenend voor de thematiek van Forster is misschien wel Stranger Than Fiction, waarin iemand erachter komt dat hij een personage uit een boek is, waarop hij besluit verhaal te halen bij zijn auteur. De personages maken de dienst uit in het oeuvre van Forster.