Zeven filmtips voor NPO Start Plus (Cannes-editie)

Fraai acteursdrama over oudere actrice Maria Enders (Juliette Binoche) die gevraagd wordt voor hetzelfde toneelstuk waarmee ze twintig jaar eerder haar grote doorbraak had. Maria trekt zich als voorbereiding op die rol terug in het Zwitserse dorpje Sils Maria, waar ze samen met haar personal assistent (een ijzersterke Kirsten Stewart) scènes uit het stuk gaat naspelen.

De eigenzinnige Deense filmmaker Nicolas WInding Refn - bekend van de keiharde Pusher-trilogie, het buitensporige gevangenisdrama Bronson en het mythische Valhalla Rising - kreeg in Cannes de prijs voor beste regie voor de existentiële actiefilm Drive. Over een door Ryan Gosling gespeelde naamloze stuntrijder die 's nachts bijverdient als chauffeur bij roofovervallen.

Rauw-realistisch speelfilmdebuut van de jonge Ryan Coogler over de 22-jarige Oscar Grant III die op 31 december betrokken raakt bij een opstootje in de metro. Na een domme actie van een onervaren, trigger happy politieman is het de vraag of hij 1 januari zal halen. Regisseur Coogler zou later met hoofdrolspeler Michael B. Jordan zowel Creed (2015) als Black Panther (2018) maken.

De 59-jarige timmerman Daniel heeft een zwak hart maar wil toch graag werken. Helaas werken ze hem bij het arbeidsbureau vooral tegen. Daniel wordt gek van het jargon, de computers, en de bevoogdende begeleiders. Simpel en direct sociaal-realistisch drama van het beproefde duo Ken Loach (regie) en Paul Laverty (scenario).

Weergaloze vertelling over de jonge, volkse Adèle, die tot haar eigen verbazing verliefd wordt op de vrijgevochten Emma. Het spel van de twee jonge vrouwen is zo naturel, dat de bijna drie uur durende film voorbij vliegt. Regisseur Abdellatif Kechiche kreeg voor La vie d'Adèle de Gouden Palm in Cannes, die hij - voor het eerst in de geschiedenis van Cannes - moest delen met de twee hoofdrolspeelsters.

In een vaag-nabije toekomst worden singles bij wet gedwongen in 45 dagen een geliefde te vinden, anders veranderen ze in een dier. Voor Colin Farrells personage betekent dat: een kreeft. Zoals elke film van van de Griekse cineast Yorgos Lanthimos (Dogtooth, The Favourite) is ook deze weer een reflectie op geconstrueerde gemeenschappen en de vreemde sociale regels die we er op nahouden.

In zijn vorige vijf films creëerde Xavier Dolan een volstrekt eigenzinnige niche van hyperpersoonlijk melodrama, gemodelleerd naar een even persoonlijk gevoel voor schoonheid. In Mommy, gemaakt op zijn 25ste, vallen vorm en inhoud voor het eerst helemaal samen. Hoofdpersoon Steve is een jongen met orkaankracht tien, die alles en iedereen optilt maar ook weer mee naar beneden sleurt.