La Llorona leent rijkelijk uit de gelijknamige Latijns-Amerikaanse folklorelegende, waarin een huilende vrouw in de nachtelijke uren wenend ronddwaalt, op zoek naar de kinderen die ze zelf heeft vermoord. De Guatemalteekse regisseur Jayro Bustamante plaatst haar in zijn film in de huiveringwekkende recente geschiedenis van Guatemala. Hij laat haar los in het statige pand van ex-generaal Enrique (Julio Diaz), die onmiskenbare overeenkomsten deelt met dictator Efraín Ríos Montt, voormalig president van Guatemala en sleutelfiguur in de burgeroorlog en de volkerenmoord op de Maya's.
La Llorona is het slotstuk van een urgent en veelzijdig filmdrieluik, een aanklacht tegen hardnekkige vormen van discriminatie in Guatemala. Debuutfilm Ixcanul (2015) toont hoe de uit de Kaqchikel-stam afkomstige María (María Mercedes Coroy, in La Llorona speelt ze Enrique’s mysterieuze, nieuwe dienstmeid) wordt uitgehuwelijkt. Temblores (2019) laat zien hoe het leven van de welgestelde Pablo (Juan Pablo Olyslager) instort nadat zijn familie zijn homoseksuele geaardheid ontdekt. In La llorona zien we hoe de door Guatemala rondwarende geest van het communisme met staatsgeweld is onderdrukt.