De wisselvallige carrière van regisseur Peter Bogdanovich

In de eerste jaren van zijn carrière kon de Amerikaanse filmregisseur Peter Bogdanovich (1939) veel beroemdere generatiegenoten als Martin Scorsese en Francis Ford Coppola nog aardig bijbenen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij op ze voorlag. Want begin jaren zeventig had Bogdanovich al drie onvervalste bioscoophits aan elkaar geregen: The Last Picture Show (1971), What’s Up, Doc? (1972) en Paper Moon (1973).

Maar terwijl Scorsese en Coppola vervolgens filmgeschiedenis zouden schrijven met films als Taxi Driver en Raging Bull (Scorsese) of The Godfather en Apocalypse Now (Coppola) werd het na dat explosieve begin al snel weer stil rond Bogdanovich.

Wat ging er mis?

Volgens Bill Teck, de regisseur van de documentaire One Day Since Yesterday: Peter Bogdanovich & The Lost American Film, was het een optelsom van factoren. Om te beginnen Bogdanovich’ persoonlijkheid. Hij was eigenwijs, arrogant en een drammer. En had daarmee weinig vrienden gemaakt in Hollywood. Toen op dat illustere drietal een paar mindere films volgden, stonden ze daar dan ook in de rij om Bogdanovich op zijn plaats te zetten.

Maar de belangrijkste reden voor Bogdanovich’ neergang waren de perikelen rond zijn zedenkomedie They All Laughed uit 1981. Na een ruzie met studio 20th Century Fox besloot Bogdanovich de film zelf uit te brengen, wat hem uiteindelijk financieel de kop zou kosten. De genadeklap kwam toen actrice en Playboy-model Dorothy Stratten, met wie Bogdanovich op de set een relatie was begonnen, nog tijdens de montage van de film werd vermoord door haar ex. ‘Op die dag verloor ik ook mijn vader,’ zegt een van Bogdanovich’ dochters uit een eerdere relatie in de documentaire.

They All Laughed verdween daarna – net als de regisseur – geruisloos van het toneel. Totdat hij jaren later opdook in een Top 10-lijstje van Quentin Tarantino, en collega’s Wes Anderson en Noah Baumbach de film noemden als een van de grote invloeden op hun werk. Tarantino, Anderson en Baumbach komen alle drie aan het woord in Tecks documentaire uit 2014, net als de eerder dit jaar overleden Bogdanovich.