Terugblikken op Paul Verhoevens cultklassieker Basic Instinct

Slechts dertien dagen had scenarioschrijver Joe Eszterhas nodig om het script van filmklassieker Basic Instinct (1992) te schrijven en verkopen. Zijn onheilspellende verhaal over een edgy politieagent die valt voor een slimme, rijke en van moord verdachte schrijfster was zo goed, en zo gemakkelijk te verfilmen, dat zo’n beetje elke filmstudiobaas voor hem in de rij stond. Het leverde hem uiteindelijk drie miljoen dollar op, wat nog steeds een van de lucratiefste deals ooit is voor een scenario.

De documentaire Basic Instinct: Sex, Death & Stone (2020), dat op woensdag 15 juni wordt uitgezonden in Het uur van de wolf, strooit rijkelijk met dit soort feiten. In 53 uiterst informatieve minuten blikken de inmiddels vergrijsde sterren van de film terug op hoe de productie tot stand kwam en wat die voor hen heeft betekend. In een ietwat standaard opzet, waarbij interviews worden afgewisseld met scènes uit de film, vertellen ze anekdotisch over uit de hand gelopen ruzies op de set, de uitdagingen van verschillende (seks)scènes en de invloed van de film op hun carrières.

Met name Sharon Stone in haar hoofdrol als de femme fatale Catherine Tramell komt ruimschoots aan bod. De actrice, die toentertijd nog geen sterrenstatus genoot, kreeg met moeite de rol die uiteindelijk het startschot van haar carrière in Hollywood zou zijn. De producenten stonden niet meteen te springen; die wilden een bekende ster met een grote naam, maar het was Verhoeven die direct vertrouwen had in Stone. De twee hadden eerder samengewerkt aan Verhoevens actiespektakel Total Recall (1990) en voor Basic Instinct zou Stone perfect zijn, was de inschatting van de Nederlandse regisseur.

Openhartig spreekt Stone over de zenuwen die ze had op de set en over hoe Verhoeven en Michael Douglas, haar tegenspeler in de film, haar daarbij hielpen. Maar ook over hoe de film problematisch is geweest voor haar persoon en carrière. De buitenwereld ging haar zien als het personage Tramell, en schreef ook al diens slechte eigenschappen en kwaliteiten toe aan Stone. Met veel moeite probeerde ze van dat imago af te komen, maar alle stress die dat opleverde eiste ook z’n tol: in 2001 kreeg de actrice een beroerte, waarna ze jaren moest revalideren.

Zo wordt de documentaire een naast vermakelijke en bij vlagen grappige terugblik op een klassieker, ook een mooi en invoelbaar portret van een actrice en de rol die haar leven veranderde.