Een overstroomd Nederland in afstudeerfilm A Taste of Friendship

In A Taste of Friendship, een van de zes eindexamenfilms waarmee een nieuwe lichting Nederlandse filmmakers afgelopen zomer afstudeerde in de richting fictie, volgen we een eenzame man (Joenoes Polnaija, bekend van Hardcore Never Dies) in een postapocalyptische wereld. Door hevige overstromingen is er niets meer over van wat hij kende. Een verlaten elektriciteitsmast is zijn nieuwe huis geworden; een geïmproviseerd bouwwerk van zeilen, kratten en plastic golfplaten zijn nieuwe woonkamer.

Op een dag vindt de man een levende vis, die hij vangt en koestert als zijn enige vriend. Maar als zijn honger toeneemt wordt de drang het dier op te eten steeds lastiger om te weerstaan.

Als onderdeel van de Nacht van de Filmacademie is A Taste of Friendship op zaterdag 23 november te zien op televisie, samen met de andere vijf examenfilms. De zes minuten durende, dialoogloze short is de jaarlijkse visualeffectsfilm en werd geregisseerd door Merel Hogerheijde en Sammy Shefa Idris. Alle scènes werd opgenomen in een studio, waar door middel van special effects en production design een indrukwekkend en overtuigend toekomstbeeld van een overstroomd Nederland werd gecreëerd.

‘Het Waddengebied was onze inspiratie,’ vertelt Shefa Idris, die in Friesland opgroeide. ‘We wilden het uiterlijk van die omgeving recreëren, maar dan in een postapocalyptische setting. Na een natuurramp is het hoofdpersonage alleen achtergebleven. Wat doe je in zo’n situatie, als je niets meer over hebt?’

Om de dystopische wereld zo geloofwaardig mogelijk te maken werden de rekwisieten in de film van een vuilnisbelt gehaald, vertelt Shefa Idris. ‘Onze production designer Phoebe [de Geus, red.] verzamelde allerlei objecten van een afvalstort. Zelfs de piano die je in de film ziet vond ze daar. We vonden het belangrijk dat de wereld die je in de film ziet echt voelt. Ook voor Joenoes, die nog niet veel ervaring had met het opnemen in een studio. Op de set hadden we dan ook extra live visuals, windmachines en geluid, zodat hij zich nog beter kon onderdompelen in de fictieve wereld.’

Daarnaast was de keuze voor afval als props ook een milieubewuste. ‘Filmmaken is best vervuilend, dus probeerden we bijvoorbeeld zo min mogelijk papier te gebruiken, computers op tijd uit te zetten en dus ook afval opnieuw te gebruiken. De wereld in de film is misschien nep, maar het toekomstbeeld dat we schetsen is niet onrealistisch. De keuzes die je nu maakt kunnen effect hebben op de toekomst. Ook daar willen we de kijkers bewust van maken met deze film.’