Netflix-tips: I Carry You With Me en Maestro

Het leven van de Mexicaanse immigrant Iván (Armando Espitia) speelt zich af in een eeuwigdurende schemering: noch volledig hier, noch volledig daar. I Carry You With Me vangt dit gevoel door te schipperen tussen het heden in New York en het verleden in Mexico. De dromerige film volgt een aspirant-kok die zijn nieuwe vriend en zijn zoontje uit een eerdere relatie in Mexico achterlaat om, zonder papieren, ‘de oversteek’ naar New York te maken. De fluïde benadering van tijd, met herinneringen die in herinneringen opduiken, maakt de film wat verwarrend – zeker omdat er ook documentaire-materiaal aan wordt toegevoegd.

Wervelende biopic over de flamboyante Amerikaanse componist/dirigent Leonard Bernstein, die ondanks dat hij gay was, zo’n dertig jaar getrouwd bleef met Felicia Montealegre. De relatie tussen die twee – zij wist overigens vanaf het begin dat hij gay was – staat centraal in deze film, die de kijker soepel door hun levens leidt, maar net iets te veel bij de hand neemt. Acteur/regisseur Bradley Cooper (A Star is Born) speelt de charismatische maestro zelf, en doet dat met zoveel energie, dat je nooit vergeet dat je naar een acteur kijkt. De prothetische neus, waarmee de niet-Joodse Cooper meer op de Joodse Bernstein moest lijken, helpt daar ook niet bij. Zodat het anker van de film – net als in Bernsteins leven – de door Mulligan ingetogen en trefzeker gespeelde Montealegre is.

Hongkongse kungfu voetbalmusicals zijn dun gezaaid. Acteur/regisseur Stephen Chow (Kung Fu Hustle) ging de uitdaging aan, gedekt door een batterij computers, en fabriceerde een weergaloze actiefilm waarin kungfuhobbyist Mighty 'Stalen Been' Sing (Chow) laat zien hoe je kungfu kunt combineren met voetbal (of met fileparkeren). Ondertussen herkent hij zijn gelijke in zoetebroodjesbakker Mui (Wei Zhao) wat gepaard gaat met hilarische muzikale uitbarstingen. Waar het in de film om draait zijn de volstrekt unieke voetbalscènes waarin kungfuvoetballers - al dan niet vliegend - de bal omtoveren tot een vlammende komeet. Meesterlijke combinatie van het camerawerk van The Matrix, de acrobatiek van Crouching Tiger en het venijn van Enter the Dragon.

Na ruim dertig jaar in de lucht heeft gevechtsvlieger Pete Mitchell (Tom Cruise), bijnaam Maverick, zo’n beetje alles op de grond verpest. Zijn liefdesleven, zijn loopbaan, en de relatie met Rooster, de zoon van Mavericks goede vriend Goose, die omkwam in de originele Top Gun uit 1986. Het zal geen verrassing zijn dat hij daar in deze film verandering in gaat aanbrengen. De boodschap wordt er bij de kijker ingestampt (‘Niet denken maar doen’), het verhaal is voorspelbaar, maar het tempo is hoog, de humor goed gedoseerd en o wat zien de vliegscènes er weer fraai uit. Gigantische hit in de bioscoop.

Prachtige film van de Nieuw-Zeelandse regisseur Jane Campion, die tijdens de Oscarrace van 1993 in de prijzen viel: o.a. met beeldjes voor hoofdrolspeler Holly Hunter en voor Anna Paquin als haar vroegwijze, buitenechtelijke dochtertje. Hunter speelt een uitgehuwelijkte vrouw die op haar zesde heeft besloten niet meer te praten. Sam Neill als de norse, stuurse man aan wie ze wordt uitgehuwelijkt scoort een krappe voldoende, maar Harvey Keitel, als de lompe bruut die Hunters geliefde piano koopt en haar het instrument stukje bij beetje laat 'terug verdienen' is zoals gebruikelijk voortreffelijk. De muziek bij de film is geschreven door Michael Nyman.

The Piano is tot en met 23 december te zien