Netflix-tips: Christine en Layer Cake

Het is een van de meest schokkende momenten uit de Amerikaanse televisiegeschiedenis: op 15 juli 1974 haalt verslaggever Christine Chubbuck tijdens een live uitzending van het lokale televisiestation WXLT-TV een revolver uit haar tas en schiet zichzelf door het hoofd. Deze respectvolle en ingetogen dramatisering toont de vrouw achter die gruweldaad: een gedreven en ambitieuze onderzoeksjournaliste die jarenlang worstelde met fysieke en mentale problemen en voor wie nooit iets goed genoeg was. Actrice Rebecca Hall ontving talloze nominaties voor haar indrukwekkende titelrol.

Regiedebuut van Matthew Vaughn, producent van Guy Ritchie's Lock Stock and Two Smoking Barrels en Snatch, heeft verschillende raakvlakken met die films (speelt zich af in de onderwereld, vermengt humor met geweld, is gemaakt voor en door de 'lads'), maar heeft ook belangrijke verschillen: Vaughn doseert beter. Daniel Craig speelt een niet nader genoemde drugsdealer die er mee wil stoppen, maar door zijn opdrachtgevers niet wordt losgelaten. Gebeurtenissen volgen elkaar in razend tempo op, wat de film soms moeilijk te volgen en topzwaar maakt. De onderkoelde humor en het over de linie sterke acteren maken dat echter ruimschoots goed.

Legendarische bebop saxofonist Charlie 'Bird' Parker was vanaf zijn tienertijd verslaafd aan heroïne, een gangbaar goedje in de jazzscene. Mindere goden grepen mede daarom massaal naar het opiaat, in de hoop op een plek tussen de groten. Zoals tijdgenoot Joe Albany, een jazzpianist die ooit het podium deelde met Bird. Dochter Amy-Jo schreef een boek over haar belabberde jeugd met haar jazzjunkie-vader, en Low Down is de visuele variant. Geen tranentrekker, maar vooral een groezelig 16mm Bukowskiaans jaren zeventig-drama waarin de sfeer het verhaal overvleugelt.

'Noah wordt de minst bijbelse bijbelfilm ooit gemaakt,' kondigde regisseur Darren Aronofsky (Pi, The Wrestler) alvast aan toen hij werkte aan zijn oudtestamentische blockbuster, wat in bijbelvast Amerika tot een stormpje leidde. Het klopt wel: in Aronofsky's versie van de zondagschoolklassieker wordt de ark gebouwd door reusachtige wezens (gevallen engelen) en heeft Noach last van 'survivor's guilt'. De creatieve vrijheden maken de film vooral curieus, wat niet wegneemt dat Noah van begin tot eind blijft fascineren. Al is het maar vanwege de prachtige beelden.

De dierentuin van Warschau wordt met veel toewijding beheerd door Jan Zabinski (Vlaming Johan Heldenbergh) en zijn vrouw Antonina (Jessica Chastain met Pools accent). Dan vallen in 1939 de nazi’s binnen, die het park sluiten en de beesten afvoeren of doden. Strijdvaardig besluiten de Zabinski’s hun dierentuin in te zetten als schuilplaats voor Joodse onderduikers. Met een internationaal, grotendeels vrouwelijk gezelschap bewerkte Nieuw-Zeelandse regisseur Niki Caro (Whale Rider) de non-fictiebestseller van Diane Ackerman tot een solide tranentrekker in beproefde Hollywoodstijl: glad en sentimenteel, maar beslist aangrijpend.