Netflix-tips: The Confirmation en Klaus

'Strijders voor vrede' noemen ze zichzelf: Palestijnen en Israëliërs die sinds 2006 gezamenlijk op geweldloze wijze actievoeren tegen de bezetting van Palestina en alle vormen van geweld. In deze indringende documentaire wordt een aantal van hen gevolgd en geïnterviewd, waaronder een Israëlische ex-commando en een Palestijnse vrouw die ooit een zelfmoordaanslag voorbereidde. Het sterkst is de eerste helft van de film, waarin ze één voor één vertellen over hun eigen rol in het gewapende conflict, de gruwelijkheden die ze hebben meegemaakt (of begaan) en het moment waarop ze tot inkeer kwamen.

De gescheiden timmerman Walt (Clive Owen) heeft een drankprobleem en zit op zwart zaad. Niet de ideale oppas, dus, voor zijn slimme zoontje Anthony (Jaeden Martell), wanneer diens moeder en stiefvader een weekend weg gaan. En dan wordt ook nog zijn gereedschapskist gejat, terwijl hij eindelijk weer eens een klus heeft gekregen. Vader en zoon gaan op zoek naar de dief en trekken en passant hun band nauwer aan. Mooi drama over de moeilijke positie van de Amerikaanse arbeidersklasse, met zo af en toe een lichte toets. Owen en Martell doen het prima, ook de bijrollen zijn goed bezet. Regisseur/scenarist Bob Nelson schreef eerder het script van Nebraska (2013).

De kans is groot dat je Klaus vanaf nu ieder jaar in december (met je kinderen) kijkt. Vanaf het eerste moment voelt het als een kerstklassieker, ook vanwege de animatiestijl die doet denken aan de handgetekende stijl van vroeger. Klaus gaat over Jesper, een rijkeluiszoontje die door zijn vader naar een afgelegen dorp wordt gestuurd om het postkantoor te runnen. De locals zijn echter te druk met hun eeuwenlange vete om post te versturen. Pas als Jesper een oude, bebaarde timmerman in het bos ontdekt, met een schuur vol speelgoed, weet hij het tij te keren.

Met To All The Boys I’ve Loved Before liet Netflix al zien een behoorlijk aangename romantische komedie voor de tienerdoelgroep te kunnen maken. De nieuwste in dit segment, Let It Snow, is wederom gebaseerd op een populair YA-boek. Een slimme formule blijkt want ook deze kerstfilm kijkt prima weg. Heel diep gaat het allemaal niet, maar dat is een makke die kerstfilms vaker hebben. Waar het wel van barst is sneeuw, liefdeszieke tieners en Joan Cusack met een aluminiumfoliehoedje. Vooral dat laatste maakt veel goed.

Wat een goed personage is Roman J. Israel, een briljante, idealistische, maar sociaal onaangepaste strafrechtadvocaat, knap onderkoeld gespeeld door Denzel Washington. Je zou hem alleen een iets betere film toewensen dan deze onscherpe mix van karakterstudie en rechtbankthriller. We volgen drie weken uit Israels leven, waarin hij na een aantal tegenslagen zijn integriteit te grabbel gooit. Regisseur en scenarist Gilroy (Nightcrawler) weet de aandacht lang vast te houden met intelligente dialogen en een prettig loom sfeertje, maar lijkt verhaaltechnisch niet goed te weten waar hij heen wil. Toch kijken, voor Washington dus, die een Oscarnominatie kreeg.