Wie in het grote aanbod van tv-series door de bomen het bos niet meer ziet en
besluit dan maar een selectie te maken op basis van onderwerp, loopt enorme
risico’s. Oké, niet in de orde van grootte als sparen in IJsland, maar toch, je
zou maar een geweldige serie missen, omdat je er vanuit gaat dat iets met
vampiers of zombies wel niks zal wezen.
Vroeger, ja, toen kon je
dergelijke series gewoon negeren als weldenkend mens: dat was genrewerk, alleen
leuk voor echte gore-fans. Een scheikundeleraar die drugsdealer wordt? Mwah,
klinkt ook niet echt hoogstaand. Maar dat is wel het onderwerp van een van de
beste series ooit gemaakt.
Dit zijn andere tijden. Tegenwoordig
maakt het helemaal niet meer uit wat het onderwerp is: heksen, vampiers,
monsters, maffia: zelfs het grootste gespuis kan nog materiaal zijn voor een
unieke, niet te missen, goed geschreven tv-serie. Neem The Walking Dead. Oh
zeker, die dooie vleeseters zien er klassiek griezelig uit. Maar het is ook een
verhaal over een post-apocalyptische wereld waarin de verlaten buitenwijken vol
leegstaande huizen direct een gevoel van herkenning oproepen: zagen we
ditzelfde decor ook niet in recente reportages over de failliete autostad
Detroit, die door leegstand is veranderd in een spookstad?
Doodgravers, drugsdealers, maffiosi, vampiers, zombies… er komt weer geen normaal mens in voor, om met Gerard Reve te spreken. Goede tv-series kunnen tegenwoordig overal over gaan.
Voor niet-
ingewijden: de trailer van het eerste seizoen van The Walking Dead
The Walking Dead is niet zozeer beangstigend door de zombielegers die erin
ronddwalen, maar omdat het het doemscenario schetst dat sinds de crisis af en
toe opduikt in de media, of in je eigen boze dromen: wat nou, als de financiële
markten inderdaad instorten, de infrastructuur plat komt te liggen en het
centrale gezag de macht verliest? Dan zit je in de wereld van The Walking Dead.
The Walking Dead, seizoen 3 vanaf 30 oktober op FoxLife