Emily Nussbaum van The New Yorker was lovend over het einde van Mad Men. Rob
Sheffield in Rolling Stone
juist helemaal niet. Matt Soller Seitz kon bij Vulture
zijn enthousiasme niet bedwingen. En schrijfster Joyce Carol Oates liet er
op Twitter werkelijk geen spaan van heel. Ongeacht of ze het nou briljant vonden
of juist niet: allemaal waren ze het oneens over het hoe en waarom van de
laatste tien seconden. Vind Don het geluk in een hippiecommune? Was het
uiteindelijk allemaal maar een Coca Cola-reclame?
Ambiguïteit, het
is tegenwoordig het favoriete trucje van de televisiemaker. Dat heeft Matthew
Weiner goed afgekeken bij zijn oude baas, David Chase. Nog steeds hebben mensen
uitvoerige discussies over wat het einde van The Sopranos betekent. Is Tony dood
? Leeft hij nog? Wie een paar minuutjes over heeft, moet zich eens aan wagen aan
deze blog, waar een wel heel trouwe fan de laatste minuten shot voor shot
doorneemt (en lees dan hoe David Chase
hetzelfde doet). Afijn, zelfs met de uitleg van Chase weten het nog niet
honderd procent zeker.
Mad Men-kijkers namen afgelopen zondag afscheid van Don Draper. Hoe ga ik hier natuurlijk (nog) niet verklappen, maar wie dat einde en die van Breaking Bad, Six Feet Under, The Sopranos, Roseanne, Dexter, M.A.S.H. of Deadwood nog niet gezien heeft, kan beter even verder kijken.
Televisiemakers, leer van M.A.S.H.
Los van praatjes over artistieke keuzes is het daar uiteindelijk ook allemaal
om te doen: zolang ze maar praten. Ondertussen heeft niemand het nog over het
einde van Breaking Bad
. Of over The Wire. Of
over Six Feet Under.
Allemaal te netjes afgerond en allemaal steengoed, als je het mij vraagt (pak
wel even zakdoekjes voordat je aan Six Feet Under begint). Voor de duidelijkheid
, een beetje ambiguïteit kan geen kwaad, maar het is vaak ook zo goedkoop.
Temeer omdat we het zijn gaan verwachten en het iets ziekelijks heeft gekregen.
Emily Nussbaum’s
terugblik op het einde van Breaking Bad deed pijn aan mijn ogen. Walter
White lost niets op, maar gaat dood in een bevroren auto? Dat is wat je wilde?
Wees gewoon eens blij als een televisieserie je precies vertelt hoe iets afloopt
! Daar is echt niets mis mee.
Het kan namelijk altijd erger. Je zou
, zoals Roseanne deed, alles dat ervoor gebeurde finaal onderuit kunnen halen in
tien van de meest
deprimerende minuten ooit. Je zou, zoals Dexter, geen keuze durven kunnen
maken en hem ergens in Canada, in een houthakkersoverhemd, de
camera in kunnen laten staren. Of, je zou, als Deadwood,
nooit een einde kunnen krijgen. Geef me dan maar gewoon duidelijkheid of een
halflachende Don.