Vier groepen die een hekel hebben aan South Park

De lijst met acteurs, artiesten en andersoortige beroemdheden die sinds 1997 te kakken zijn gezet is eindeloos. Van U2-zanger Bono, die in seizoen 11 wordt ontmaskerd als ‘letterlijk de grootste drol op aarde’ tot Ben Affleck, die in seizoen vijf de vermiste zoon blijkt te zijn van een echtpaar wiens gezichten eruit zien als konten. South Park is echter op zijn best als een grove belediging wordt gevolgd door een mooi inzicht . Het beste voorbeeld daarvan is misschien wel de aflevering Britney’s New Look (seizoen 12), waarin een kaalgeschoren en doorgedraaide Britney Spears door paparazzi én gewone burgers tot zelfmoord wordt gedreven, als offer voor een goede oogst. Moraal van het verhaal: de Amerikaanse maatschappij is erop gericht jonge, knappe meisjes op te hemelen, om ze vervolgens publiekelijk met de grond gelijk te maken. Sindsdien wordt South Park (voorzichtig) omarmd door feministen.

Gelovigen

Weinig religies ontsnapten tot op heden aan de vlijmscherpe pennen van Stone en Parker. In de tweehonderdste aflevering (seizoen 14), waarin een grote groep eerder door South Park beledigde beroemdheden het stadje aanklaagt, verschijnt bijvoorbeeld een cocaïne snuivende Boeddha: reden genoeg voor de regering van Sri Lanka om de serie te verbieden. De daarop volgende aflevering, waarin de profeet Mohammad wordt getoond, werd vervolgens gecensureerd door zender Comedy Central. Zonder twijfel de beste satirische behandeling van een religie is echter de aflevering All About Mormons (seizoen 7), waarin de ontstaansgeschiedenis van het mormoonse geloof volledig in het belachelijke wordt getrokken, maar de mormonen zelf worden afgebeeld als zachtaardige mensen die eigenlijk te goed zijn voor de wereld. Het bleek voor Stone en Parker de opmaat naar een heuse Broadway-musical getiteld The Book of Mormon (2011), winnaar van maar liefst negen Tony Awards ( en geliefd bij een deel van de mormoonse gemeenschap).

Politici

South Park is links nog rechts, liberaal noch conservatief, beweren Stone en Parker altijd zelf. Er is geen politieke agenda. Maar liberale politici worden wel altijd steviger aangepakt, ‘omdat het nu eenmaal veel leuker is’. Als het erop aan komt maken ze echter de hypocrisie en leeghoofdigheid van beide facties het liefst tegelijk belachelijk. Zoals in de aflevering Douche and Turd (seizoen 8), waarin de strijd om het presidentschap tussen Al Gore en George W. Bush vergeleken wordt met de verkiezing voor een nieuwe schoolmascotte. Die gaat tussen, jawel, een vaginale douche en een broodje poep. ‘South Park is inmiddels oud genoeg om zelf te stemmen’, schreef de New York Times dan ook in 2015, ‘maar zou het waarschijnlijk niet doen.’

‘Social justice warriors’

Als Stone en Parker ergens een hekel aan hebben dan is het wel politieke correctheid, de aardsvijand van elke satiricus. Ze wijdden er al een aflevering aan in hun debuutseizoen (Mr. Hankey, the Christmas Poo), en het was het hoofdthema van het fantastische en razend actuele negentiende seizoen, Stone en Parkers beste werk sinds jaren. Daarin werd South Park overgenomen door een horde hypersensitieve ‘social justice warriors’, wiens levensdoel het was om anderen te wijzen op hun ‘microagressions’ ten opzichte van minderheden en onderdrukte groepen – zoals het niet erkennen van transgender Caitlin Jenner als een Amerikaanse held – waarna het bergdorpje langzaamaan veranderde in een humorloos hipsterparadijs. Tegelijkertijd werd in hetzelfde seizoen de meest politiek incorrecte persoon op aarde, Donald Trump, met de grond gelijk gemaakt. En wel als de xenofobe president van Canada, die een muur bouwt om alle Amerikanen buiten de deur te houden.

Het twintigste seizoen van South Park is vanaf 14 september te zien op Comedy Central én op southpark.cc.com